Opis: Fabuła skupia się na dwóch, zamieszkujących region Galar, bohaterach: “Mistrzu Narzędzi” Soudo Tsurugi (Sword), badaczki zjawisk maksymalizowania (Dynamaxu) pokemonów Schildemilii Tate (Shield) a także ich towarzysza – Marvina. Celem Shield jest odnalezienie jej zaginionych pokemonów, natomiast Sword poszukuje swojej drogi ku zostaniu najlepszym rzemieślnikiem. W tym celu obydwoje postanawiają wziąć udział w zawodach Ligi Pokemon.
Japońska nazwa:
Wszystko zaczyna się od młodego Marvina, który przeprowadził się do Galaru. Zaskoczył go niecodzienny widok czarno-białego Zigzagoona. Momentalnie przypomina sobie, że niektóre pokemony różnią się w zależności od występowania. Po chwili zauważa gigantycznego Pangoro. Zaskoczony i zaintrygowany chłopiec postanawia podbiec do stworzenia, co niestety kończy się dla niego upadkiem, który na pewno skończyłby się tragedią, gdyby nie niespodziewana pomoc trenera i jego Sirfetch’da, który rzucił swoim porem tak, aby zatrzymać upadek. Po ratunku chłopak najpewniej z nadmiaru wrażeń zemdlał.
Pierwszy widok po przebudzeniu Marvina był, lekko mówiąc, niepokojący – dziwna istota z Pokeballem na głowie, którą okazała się dziewczyna imieniem Shield. Okazało się, że jest asystentką przy badaniach profesor Magnolii. To ona była odpowiedzialna za olbrzymią pandę, którą zobaczył Marvin, co mocno hiperaktywna 
dziewczyna wyjaśniła dość naukowym językiem. Chłopczyk chciał podziękować trenerowi, któremu zawdzięczał życie, więc zostaje zaprowadzony do pokoju, w którym znajduje się całkowicie pochłonięty nad porem chłopak, nazwany przez Shield “Sworduś”. Wybawca tak bardzo skupił się na pracy, że zauważa swoich gości dopiero po chwili. Wyjaśnia, że jako “Mistrz Narzędzi” dba o przedmioty, które posiadają Pokemony, ponieważ są im bardzo potrzebne w codziennym życiu czy walkach. Swoje umiejętności demonstruje na patyku, trzymanym przez Grookeya. Po tym pokazie Shield, nie chcąc czekać już ani chwili dłużej, ciągnie chłopca, by pokazać mu nad czym pracuje. Przerywa jej jednak profesor, sugerując, że lepiej byłoby uniknąć takiej samej sytuacji, jak to było z 
Marvinem i proponuje użyć gogli rozszerzonej rzeczywistości. Dopiero teraz chłopak mógł znaleźć chwilę czasu w tym całym zamieszaniu, by w ogóle zapytać czym jest ów tajemnicza dla niego maksymalizacja. Shield stwierdza, że najlepszym sposobem odkrycia tego jest doświadczenie. Trenerzy proponują chłopakowi swoje Pokemony, dla niego jednak to wszystko dzieje się zdecydowanie zbyt szybko i pyta, jak ma nazywać tu zgromadzonych, bo formalnie mu się nie przedstawili. Mamy więc do czynienia z Mistrzem Przedmiotów Soudo Tsurugi (Sword) oraz Badaczką Maksymalizacji Schildemilą Tate (Shield).
~Kaz
Japońska nazwa:
Po przedstawieniu Marvina z bohaterami, Shield postanowiła niezwłocznie pokazać chłopcu jej wynalazek – symulację walki z gigantamaxowym pokemonem, działający za pomocą google rozszerzonej rzeczywistości. Do symulacji wchodzą całą trójką, wraz ze swoimi stworkami. Gdy dziewczyna daje znak do ataku, Marvin przerywa, przyznając, że nie posiada swoich pokemonów oraz nigdy przedtem nie walczył. Jednak po chwili usprawiedliwia się, że zna wiele teorii z walk pokemon. Sword stwierdza, że taka wiedza wystarczy. Gdy profesor Magnolia uaktywnia symulację, Marvin w przerażeniu ucieka przed ciosem gigantamaxowanego Pangoro i zauważa, że podczas upadku zostaje porażony. Shield, zdziwiona reakcją chłopca stwierdza, że by wzmocnić poznanie, dodała funkcję odczuwania bólu. Sword prosi profesor o spauzowanie symulacji i pyta się Marvina, dlaczego wcześniej podbiegł do gigantycznego Pangoro oraz skąd tyle wie o walkach pokemon. Chłopiec przyznaje się, że jego marzeniem jest złapanie pokemona i wyruszenie z nim w podróż. Tu przerywa Shield i twierdzi, że do takich rzeczy potrzebna jest praktyka, szczególnie przy walce z gigantamaxowanymi pokemonami, które nierzadko pojawiają się też w salach gimnastycznych.Profesor wznawia symulację, a Sword i Shield każą atakować Scrobunny’emu i Grokkey’emu. Trener wskazuje Marvinowi na przerwę w ataku pokemonów. Chłopiec wtrąca, że jest to odstęp między atakami, który każdy pokemon musi wykonać. W tym momencie przeciwnik może wykonać ruch. Sword pożycza chłopcu Sirfetch’da, który ze względu na swój walczący typ, ma przewagę nad mrocznym Pangoro. Trener zachęca Marvina, by się w sobie zebrał i podbiegł do przeciwnika wraz z pokemonem. Młodzieniec tak też czyni a poke-panda rusza do ataku. Marvin został jednak obroniony przez Sirfetch’da i zauważa przerwę między kolejnym atakiem przeciwnika. Postanawia więc skorzystać z okazji i każe atakować poke-kaczce atakiem meteorytów. W ten sposób symulacja zostaje pokonana.
Marvin został pochwalony przez bohaterów za dobrze poprowadzoną walkę. Chłopiec przyznaje się, iż pobierał nauki ze szkoły trenerów swojego pierwotnego miejsca zamieszkania. Jednak w Galar miał problemy z zaadaptowaniem się w nowym otoczeniu. Z tego powodu przestał chodzić do szkoły, ponieważ nie potrafił nawet złapać pokemona. Teraz wierzy, że może mu się to udać. Sword postanawia zaprosić chłopca do wspólnej podróżny. W odpowiedzi jednak dostaje, że chłopiec musi się wpierw zapytać rodziców. Tu wtrąca się profesor Magnolia i twierdzi, że mogłaby przekonać rodziców chłopca.
Po rozmowie telefonicznej Marvin zyskał pozwolenie, gdy tylko jego rodziciele usłyszeli, że jest pod opieką najsławniejszej badaczki w regionie Galar.
Po wyjaśnieniu zjawiska dynamaxu bohaterowie przyznają, że ćwiczą w symulacjach, ponieważ przygotowują się do wyzwania liderów sal z Galar. By jednak przystąpić do zawodów, trzeba uzyskać rekomendację od sławnych tego regionu – liderów, prezesów czy Mistrza Pokemon. Marvin pyta się jaką osobą jest tutejszy champion. Sword zauważa, że niebawem powinna zacząć się ceremonia otwarcia ligi pokemon, na której mają wystąpić liderzy, jak i wspomniany mistrz, w tym celu włącza telewizję. Leon jednak… nie pojawił się.
Mężczyzna nie dojechał pociągiem, ponieważ na torach w kierunku miasta Motostoke pojawiło się stado Wooloo. Bohaterowie, słysząc relacje z telewizji, uświadamiają sobie, że torowisko znajduje się nieopodal, dlatego Shield postanawia wysłać swojego drona w kształcie Vikavolta.
Dzięki zamontowanej kamerce bohaterowie widzą, jak Leon usiłuje zagonić stado Wooloo do zagrody, ale pokemony uparcie z niej uciekają.
Na miejsce przybywają Sword i Shield, którzy bez pytania postanawiają pomóc Leonowi. Chłopak znajduje źródło problemu, a jest nim Obstagoon, przed którym poke-owieczki usiłują uciec. Sword atakuje pokemona Sirfetch’dem, który za pierwszym razem nie trafia, ale po chwili skutecznie dezorientuje przeciwnika. Obstagoon zostaje przegoniony, a Wooloo spokojnie mogły wrócić do zagrody.
Bohaterowie przedsta
wiają się Leonowi. Po chwili dołącza profesor Magnolia, która widocznie zna mężczyznę. Mistrz pyta o Sonię, wnuczkę profesor, i prosi kobietę, by przypomniała dziewczynie, że przyszłym tygodniu rozpoczyna się walka o puchar mistrza.
Po wyruszeniu pociągu podbiega Marvin i z zaskoczeniem pyta się profesor Mangnolii o to, czy zna mistrza. Dowiaduje się też, że cała pomoc bohaterów nie była konieczna i Leon dałby sobie radę sam, jednak postanowili zrobić przedstawienie, by uzyskać rekomendację od samego Mistrza Pokemon.
Plan się powiódł, ponieważ niedługo potem Leon zadzwonił do prezesa Rose w sprawie zarekomendowania Shield i Sworda.
Sam mężczyzna jednak nie dotarł na ceremonię otwarcia, ponieważ zgubił się…
Japońska nazwa:
Marvin budzi się na kanapie i odnajduje bohaterów w pokoju Shield. Tam dziewczyna przegląda nagranie z zaganiania Wooloo przez Leona z poprzedniej nocy. W odpowiedzi na pytanie, dlaczego je ogląda, Shield chce dowiedzieć się jak najwięcej o Leonie w celu wyzwania go do walki. Następnie dziewczyna zajmuje się analizą broni Sirfetch’da. Wywód bohaterki przerywa nieoczekiwany postój, spowodowany przebiciem opony.Gdy Marvin chce wyjść, by pomóc w zmianie koła, zostaje powstrzymany przez Sworda, który twierdzi, że powodem przebicia opony mógł być dziki pokemon. Po ocenieniu sytuacji okazuje się, że nie ma niczego w pobliżu. Podczas przygotowania do zmiany koła Shield zauważa, że na zewnątrz wyszedł Sobble. Dziewczyna mówi, że stworek nie powinien wychodzić na zewnątrz, przez co pokemon wybucha płaczem. Łzy Sobble wydzielają tak silny enzym, że wszystkim dookoła zaczynają płynąć strumienie z oczu. Marvin prosi pokemona, by razem weszli do środka i poczekali na resztę. Sobble jednak odskakuje i chowa się pod samochód. Marvin błędni
e spostrzega, że pokemon pewnie go nie lubi, ale tak naprawdę Sobble przestraszył się Drednawów, które wyskoczyły spod ziemi. Stwory ruszyły do ataku. Marvin schował się do samochodu, a Sword pyta Shield jakiego typu są ich przeciwnicy. Po chwili ciszy zdziwiona dziewczyna stwierdza, że tego nie wie. Trenerka jednak się tym nie przejmuje i wysyła do walki Scorbunny’ego. Mimo zadanych poparzeń pokemon nie daje sobie rady z prędkością przeciwnika. Nie lepiej radzi sobie Grookey, któremu jeden z Drednawów zabrał jego gałązkę.Profesor Magnolia prosi Marvina, by pobiegł do samochodu, wziął stamtąd smartfony i rzucił je bohaterom. Marvin nie jest przekonany do tego pomysłu, ponieważ trenerzy stoją zbyt daleko. Jednak okazało się, że to nie są zwykłe urządzenia, tylko Rotomdexy, które same doleciały do swoich właścicieli. W ten sposób Marvin dowiedział się, że bohaterowie są Posiadaczami Pokedexu. Po wyczytaniu danych zgodnie stwierdzają, że najbezpieczniejsza będzie walka na dystans. Scorbunny robi, co może, jednak zostaje ugryziony przez jednego z Drednawów, powodując podwójny nokaut. Nad poległym zajączkiem zaczyna płakać Sobble. Nagle kolejny z poke-żółwi rzuca się na poke-kameleona, jednak uderza pyskiem w kałuże Sobble’a. Drednawowi oczy zalewają się łzami, przez co nie może nic zobaczyć. Zdezorientowany wpada na trzeciego Drednawa, który siłował się z Grookeyem. Gdy tylko poke-małpka odzyskała swój kijek, spokojnie mogła pokonać pozostałych przeciwników. Za to Sobble, który w pewnym momencie znikł, pojawił się wtulony w nogę Marvina.
Profesor widząc sympatie Sobble’a do chłopca, postanawia podarować mu tego pokemona.
Tymczasem w całym Galar roznosi się wieść, że Mistrz Pokemon, po raz pierwszy w swojej karierze zarekomendował dwóch trenerów…
Japońska nazwa:
Marvin wraz z Swordem postanawiają dać przydomki dla swoich pokemonów. Sword nazwał Grookey i Sirfetch’da Ransun i Stikkun, które odnoszą się do trzymanych przez nich przedmiotów, z kolei Marvin nazwał Sobble „Namida” (jap. Łzy), ponieważ jest płaczliwym pokemonem,Międzyczasie bohaterowie dojeżdżają do „dzikiej strefy” – miejsce pełne dzikich pokemonów oraz miejsc, w którym ukrywają się gigantamaxowe pokemony. Jedna z kryjówek pokazała się przy falistych wzgórzach, więc i tam postanowili udać się bohaterowie. Przy kryjówce profesor Magnolia ostrzega, że ta walka nie będzie już symulacją i najważniejsze jest zebranie danych na temat zjawiska powiększania się pokemonów. W tym czasie do Sworda i Shield dotarła przesyłka z ubraniami uczestników ligi pokemon. Gdy bohaterowie decydują się na przymierzenie strojów, nagle atakuje ich galarski Linoone. Okazuje się, że pokemon należy do osób, które ogłaszają się jako członkowie Zespołu Yell – grupy wsparcia dla wyzywającej sal – Marnie. Kobieta i mężczyzna każą się wycofać bohaterom z podjęcia wyzwania sal i atakują ich za pomocą Thievula i galarskiego Linoone’a. Shield ze wściekłością pyta, dlaczego dziewczyna nasłała takich zbirów. Jedna
k obydwoje stanowczo zaprzeczają, że ich „bogini” ma z tym jakikolwiek związek (przyznając tym samym, że widzę, iż sami czynią źle i to z własnej woli). Scorbunny paruje atak Thievula, jednak zostaje zaatakowany przez drugiego przeciwnika. Nagle Sword wpada na pomysł i prosi Grookeya, by zapędził nieprzyjaciół pod gigamantaxową kryjówkę. Po założeniu swoich gigantamaxowych opasek bohaterowie, biorąc przeciwników pod pachę, wchodzą całą czwórką do kryjówki.Tam czeka na nich gigantamaxowy Gurdurr. Mężczyzna z zespołu Yell jest wkurzony tą sytuacją. Jednak okazuje się, że nie mają czasu na kłótnie, ponieważ dziki gigant rozpoczął serię ataków. Ogniste ataki Scorbunny’ego i Thievula na nic się zdają, dlatego Sword wpada na pomysł rozgrzania płomieniami stalowej belki Gurdurra. Nagrzana stal powoduje poparzenie na łapach pokemona. Chłopak korzysta z okazji i za pomocą Sirfetch’da nokautuje Gurdurra, po czym go łapie.
Po wszystkim cała czwórka wychodzi z kryjówki. Członkowie zespołu Yell z poirytowaniem odchodzą. Shield zauważyła, że Sword upiekł dwie pieczenie na jednym ogniu – za pomocą Gurdurra pokonał pokemony nieprzyjaciół i sam zyskał pokemona, którego od jakiegoś czasu chciał mieć…
Japońska nazwa:
Rok wcześniej. Sword wyruszył na północ od Postwick, w celu odnalezienia zardzewiałego miecza i zardzewiałej tarczy. Wraz ze swoim Glarskim Farfetch’dem dotarli aż przed Senny Bór. Dalszą podróż przeszkodził im jednak płot z zakazem wstępu. Po chwili zastanawiania się, w jaki sposób pokonać ów przeszkodę spostrzegli dwie spadające gwiazdy. Nagle na drodze pojawia się Shield, która z impetem uderzyła w płot, otwierając go. Zapytała jeszcze wtedy sobie nieznanego chłopca, czy widział coś spadającego z nieba. Szybko wytłumaczyła, że to „spadające gwiazdy”, których bardzo potrzebuje. Okazało się, że przedmioty spadły w głąb boru, do którego jest wstęp wzbroniony.
Z zakazu nic nie zrobił so
bie Farfetch’d, który korzystając z okazji, prześliznął się przez otwarty płot i zniknął w głąb lasu. Sword, udając zmartwienie, prosi Shield o pomoc w odnalezieniu jego pokemona, co czyniło idealną wymówką do złamania zakazu wstępu. W taki oto sposób bohaterowie poznali się.
Podczas przechadzki po lesie dziewczyna zaczęła przedstawiać każdego napotkanego pokemona. Okazało się, że Shield uczy się na temat pokemonów, ponieważ jej celem jest pozostanie asystentką profesor Magnolii. Wytłumaczyła także, że spadająca gwiazda potrzebna jest jej, by mogła gigantamaxować swoje pokemony. Z zamian Sword wytłumaczył swój cel podróży. Jako że pochodzi z rodziny szermierzy, chciał na własn
e oczy zobaczyć najprawdziwszy miecz i tarczę, których nie było mu dane zobaczyć w życiu.
W końcu Farfetch’d odnalazł się a wraz z nim dwie „spadające gwiazdy”. W ramach wdzięczności dziewczyna podarowała jeden przedmiot chłopcu. Chłopak dziękuje, ale bez większego entuzjazmu, ponieważ nigdy wcześniej nie interesował się gigantamaxami, jak i Ligą Pokemon. Nagle na miejscu wzniosła się gęsta mgła, a przed bohaterami stanęły dwa potężne psie pokemony – Zacian i Zamazenta. Shield postanawia ruszyć do ataku, jednak ruchy jej pokemonów przeszły na wylot strażników boru. Sword uświadamia sobie, że to, co przed nimi stoi jest tylko iluzją. Nagle za ich plecami dostrzega zardzewiały miecz i zardzewiałą tarczę. Bez wahania postanawia podejść bliżej, przechodząc przez iluzję legend. Sword chwali odwagę chłopca i postanawia bliżej przyjrzeć się przedmiotom. Jednak rozbłysło oślepiające światło, a bohaterowie stracili przytomność.
Po ocknięciu Sword zauważył, że mgła zniknęła tak samo, jak zardzewiałe przedmioty. Nagle z Shield z przerażeniem odkrywa, że zniknęły wszystkie jej pokemony. Przez całą noc szukali zaginionych stworków, jednak bez powodzenia.
Potem wyruszyli d
o profesor Magnolii, która nie miała właściwego rozwiązania dla tej sytuacji. Po czasie mianowała Shield swoją asystentką, a że Sword czuł się winny całej tej sytuacji, także postanowił pozostać w asyście. W ten sposób cała ich trójka rozpoczęła podróż po Galar w celu zbadania zjawiska Gigantamaxu, a także na poszukiwania zaginionych pokemonów.
W momencie zakończenia opowiadania historii bohaterowie dojechali do Motostoke, w którym mogli się już oficjalnie zarejestrować oraz wypocząć w zajeździe „Pod ziarnem Budewa”…
Japońska nazwa:
Miasto Motostoke, zajazd „Pod Ziarnem Budewa”. Shield zauważa pomnik, który trzyma w rękach tarczę i miecz – dokładnie takie, jakie widzieli w Sennym Borze. Marvin pyta profesor Magnolię o genezę posągu, jednak statua odpowiada sama i sugeruje, że kobieta nie posiada wystarczającej wiedzy na ten temat. Oznajmia, że sama opowie im historię i niespodziewanie zaczyna gwizdać. Poirytowana Magnolia prosi Sonię, by przestała się wygłupiać – dziewczyna wychodzi zza pomnika i zauważa, że przed jej babcią nic się nie ukryje. Sonia zapoznaje się z młodymi trenerami i wspomina, że szkoli się na badaczkę, a od czasu do czasu asystuje babci. Profesor ironizuje, że pomoc wnuczki jest znacznie rzadsza. Dziewczyna wraca do historii posągu – przedstawia on bohatera dzierżącego tarczę i miecz, który stłumił chaos podczas „czarnej nocy”. Ludzie w ten sposób określili pojawienie się na niebie czarnego wiru, za sprawą którego Pokémony urosły do ogromnych rozmiarów i zaczęły siać spustoszenie. Na cześć jego bohaterstwa wzniesiona została wspomniana statua. Sonia przyznaje, że dawniej nie interesowała się nią zbytnio, ale zmieniło się to, odkąd zaczęła pomagać babci. Sword jest ciekawy, czy broń młodzieńca mogła mieć jakieś specjalne moce, jednak dziewczyna nie jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Shield z kolei pyta o walki Soni z liderami, jednak ta natychmiast zmienia temat i zwraca uwagę na Gigantamax, który pojawiła się w legendzie. Profesor Magnolia przyznaje, że brzmi to interesująco, jednak jest zawiedziona wynikami badań wnuczki i uważa, że mogła się bardziej postarać. Sonia próbuje bronić się brakiem doświadczenia, z powodu którego nie jest dopuszczana do ruin czy reliktów. Niespodziewanie Sword oznajmia, że chce wykorzystać sytuację po zakończeniu ceremonii otwarcia i zebrać informacje na temat zaginionych Pokémonów Shield. Ostatecznie postanawiają ruszyć wszyscy, jednak pojawia się problem w postaci awarii samochodu. Po wstępnych oględzinach Shield stwierdza, że wiele części zostało zniszczonych, prawdopodobnie przez dzikiego Pokémona. Magnolia martwi się, że nie zdąży przez to na czas dotrzeć do Turrfield, gdzie miała zbadać geoglif i prosi, by trenerzy ją zastąpili. Młodzi nie są pewni, czy będą wiedzieć, co mają badać, więc Sword zwraca się o pomoc do Soni. Babcia stwierdza, że nie ma wyboru i nadaje dziewczynie uprawnienia do przeprowadzenia badań. Przy okazji prosi Sworda, mrugając porozumiewawczo, by wytarł Sirfetch’da z oleju silnikowego.
Grupa wyrusza w stronę Turrfield. Sonia wyjaśnia, że wystarczy minąć Galarską Kopalnię, b
y dotrzeć na miejsce. Tamtejszy lider nazywa się Milo i specjalizuje się w Pokémonach typu Roślinnego. Nie udaje jej się jednak dokończyć zdania, gdyż zauważa zapadlisko, przy którym stoi troje ludzi. Shield od razu spostrzega na nich opaski wyzwań, co oznacza, że tak jak oni są uczestnikami wyzwań. Sonia wzrusza się na tę scenę, bo przypomina sobie o własnych wyzwaniach. Sugeruje młodym, by połączyli siły w celu przesunięcia głazu blokującego przejście. Jeden z trenerów uważa, że mógłby się zgodzić, ale różnica w sile może przytłoczyć pozostałych i rozkazuje Hatennie użyć Zamieszania. Towarzysząca mu trenerka preferuje bardziej radykalne rozwiązanie i przy pomocy Morpeko używa Kołowrotka Aury w celu zniszczenia głazu. Ostatni z zebranych przywołuje Corvisquire i używa Skubnięcia. Shield jest pod wrażeniem ich umiejętności, a Sword przypomina jej, że przyszli tu po to, by podziwiać innych i Scorbunny przyłącza się do akcji ze swoim Żarem. W końcu udaje im się odblokować przejście. Obserwujący zajście Milo jest pod wrażeniem i czym prędzej wraca do Sali, by przygotować się na przyjęcie wyzywających.
Grupa trenerów wchodzi do Kopalni, jednak Sword zostaje w tyle. Zauważa, że jeden z nowo poznanych ma zamiar zniszczyć głaz, mimo że wcześniej starał się ochronić go przed uszkodzeniem. Sword sugeruje, że wewnątrz skały może znajdować się coś wartościowego, na przykład Gwiezdne Odłamki. Chłopak przedstawia się, jednak drugi trener nie wydaje się poruszony tą informacją – uważa, że i tak nie ma powodu, by zapamiętać jego imię. Sword wyjaśnia, że chyba jednak powinien, gdyż został on wytypowany do wyzwania przez samego mistrza. Jego rozmówca odpowiada, że nazywa się Bede. Niespodziewanie Shield traci cierpliwość i wraca po kolegę, by siłą zaciągnąć go do kopalni, a Bede niszczy skałę i, ku swojemu rozczarowaniu, znajduje tylko trzy Odłamki.
Pierwszym uczestnikiem wyzwania w Sali Turrfield jest nie kto inny jak Sword. Jako pierwszego Pokémona trener wystawia Gurdurra, który zmierzy się z Gossifleur Milo. Z trybun kibicują mu Shield i Marvin. Trener rozpoczyna pojedynek Walką Wręcz i bez problemu nokautuje przeciwnika. Lider jest pod wrażeniem, jednak nie powiedział jeszcze ostatniego słowa – przywołuj
e Eldegoss i używa na nim Dynamaxu. Sword wymienia Pokémona na Sirfetch’da. Milo nakazuje Eldegoss użyć Maksymalnego Przerostu, jednak Sirfetch’d robi unik i również zostaje przemieniony Dynamaxem.
W tym samym czasie Bede rozmawia z Oleaną. Informuje ją, że ma zamiar wziąć udział w walce i ją wygrać. Wspomina też o znalezionych Odłamkach i zapowiada, że ma poza nimi też kilka dobrych wieści. Rozmowę kończy prośbą o przekazanie pozdrowień prezesowi.
Japońska nazwa:
Walka Sworda z Milo trwa nadal. Obaj trenerzy użyli na swoich Pokémonach Dynamaxu i szykują się do natarcia. Pierwszy ruch wykonuje Sirfetch’d , jednak okazuje się on mało skuteczny ze względu na puch Eldegossa, który amortyzuje obrażenia niczym poduszka powietrzna. W odpowiedzi Eldegoss wysadza puch, powodując, że arenę wypełnia zasłona dryfujących pyłków. Pole widzenia zostaje ograniczone, więc podopieczny Sworda musi poruszać się po omacku. Zagranie trenera spotyka się z krytyką Bedego, gdyż uważa, że niedoinformowanie na temat lidera równa się z przegraną. Sword decyduje się na u
życie Maksymalnego Uderzenia, które pozwala na identyfikację pozycji Eldegossa, po czym atakuje przeciwnika Maksymalną Pięścią. Ruch powoduje pojawienie się jeszcze większej ilości puchu, co za tym idzie, jeszcze większe ograniczenie widoczności. Przyjaciele trenera dochodzą do wniosku, że wystarczy jeszcze jedno trafienie, by wygrać pojedynek, lecz Bede gasi ich zapał swoimi spostrzeżeniami – uważa, że Sword od samego początku nie podjął ani jednej dobrej decyzji, dodatkowo zachowuje się tak, jakby używał Dynamaxa po raz pierwszy. Shield potwierdza jego przypuszczenia i jest ciekawa, czy naprawdę jest w stanie stwierdzić to na podstawie samej obserwacji. Chłopak odpowiada, że od trenera bije amatorszczyzna i powinien się poddać, a następnie uczyć się z jego pojedynku, bo dostał on poparcie od samego pana Rose, przewodniczącego Ligi. Hop przypomina mu, że Sword został polecony przez samego mistrza, jednak Bede uważa, że to jego poparcie jest ważniejsze. Hop stwierdza, że tytuł polecającego nie decyduje o talencie trenera. Ich dyskusję próbuje przerwać wściekła Marnie, jednak niespodziewanie Eldegoss używa Maksymalnego Przerostu i powala Sirfetch’da, po czym wraca do normalnego rozmiaru, co oznacza, że wykorzystał przysługujące Dynamaxowi trzy ruchy, a także nie będzie można go już powiększyć w trakcie tej walki. Sword jednakże ma do dyspozycji jeszcze jeden ruch. Bede znów komentuje, że będzie on nic nie warty i Eldegoss w normalnym rozmiarze będzie jeszcze trudniejszy do trafienia. Dodatkowo użył Maksymalnego Przerostu. Marnie zauważa, że Pokémon lidera również może mieć ograniczone pole widzenia i nie jest pewne, czy trafił w Sirfetchd’a. Bede nie może się powstrzymać od kolejnych komentarzy i mówi, że takie niemoty jak oni powinni porzucić udział w wyzwaniach. Hop traci cierpliwość i każe przestać mu się
przemądrzać. W tym samym czasie puch powoli opada, jednak nadal nie widać nigdzie Sworda i je Pokémona. Nagle chmurę pyłu przecina ogromna pięść, która przygniata Eldegossa do ziemi i pozbawia go przytomności, co oznacza zwycięstwo wyzywającego. Milo jest pod wrażeniem taktyki Sworda, który ukrył swoją obecność, by określić położenie przeciwnika. Chłopak przeprasza za swój podstęp, gdyż lidera zmartwiło jego zniknięcie. Przeciwnicy podają sobie dłonie i Milo życzy trenerowi powodzenia z kolejnymi rywalami. Spikerka ogłasza trzydziestominutową przerwę, a na trybunach rozentuzjazmowani bohaterowie cieszą się ze zwycięstwa swojego przyjaciela. Shield i Marvin udają się do poczekalni, by pogratulować Swordowi, zaś Hop dogryza Bedemu, który nie miał racji co do trenera. Sam też zaczyna rozumieć, skąd wzięło się poparcie od samego mistrza.
Poczekalnia uczestników. Marvin jest ciekaw tego, w jaki sposób Sword odniósł zwycięstwo, jednak Shield ucisza go, przypominając, że jej walka jeszcze się nie odbyła. Wtedy zaczepiają ich ci sami ludzie, których spotkali w Dzikiej Strefie. Okazuje się, że zjawili się, by kibicować Marnie, którą nazywają swoją boginią. Gdy Shield uświadamia sobie, że to dziewczyna siedząca z nimi na widowni, wyrywa transparent z rąk jednego z mężczyzn i rusza na trybuny, bo też chce jej kibicować. Tymczasem Sword kieruje się w stronę windy. Marvin dziwi się, że chłopak nie zamierza obejrzeć pojedynku Shield, która będzie walczyć zaraz po Marnie. Sword oznajmia, że ma zamiar zająć się narzędziami profesor Magnolii. W tej samej chwili nadbiega Shield i wręcza Swordowi dane z ostatniego meczu, po czym wraca na trybuny.
Marvin dołącza do Sworda i obaj zjeżdżają na dół, gdzie spotykają Sonię. Dziewczyna wspomina, że j
uż doszły ją słuchy o zwycięstwie Sworda w walce z liderem. Ona sama zaś poszukuje skarbu rzekomo ukrytego w Turffield, dlatego też skupiła się na badaniu muralu. Spotkała tam dziewczynkę, która przekazała jej wskazówkę: Ukryj się za stojącymi tam kamieniami. Marvin zastanawia się, o jaki skarb może chodzić, a w odpowiedzi Sonia prowadzi jego i Sworda w stronę wspomnianego muralu. Trenerzy są pod wrażeniem jego wielkich rozmiarów, jednakże kobieta nie wie, kto jest jego autorem i co chciał przekazać. Domyśla się, że chodzi o coś dużego. Marvin zauważa, że spirala na szczycie malowidła nie przedstawia słońca, a czarny wir, który pojawił się w Galarze. Sonia jest pod wrażeniem jego dedukcji i proponuje mu zostanie jej asystentem. Dochodzą do wniosku, że pozostała część muralu może przedstawiać gigantycznego Pokémona.
Trenerzy wyruszają w dalszą drogę. Okazuje się, że wszyscy wyzywający wygrali walkę z liderem. Shield jest wykończona, a po jej chrypce Marvin zgaduje, że musiała cały czas kibicować. Ich kolejnym celem jest Sala w Hulubry, której liderką jest Nessa, ekspertka od wodnych Pokémonów
Japońska nazwa:
Miasto Hulbury. Sonia kontaktuje się z kobietą, oznajmiając jej, że właśnie skończyła dzisiejszy trening. Informują ją także jaka jest sytuacja w Turfield – sześć osób wyzwało Milo do walki o odznakę i połowa z nich odniosła sukces. Rozmówczyni jest przekonana, że w takim razie bez problemu poradzi sobie ze wszystkimi wyzywającymi, gdyż ona sama pokonała Milo. Sonia zauważa, że kobieta nadal traktuje Milo jako swojego rywala. Osoba po drugiej stronie słuchawki przypomina sobie nagle o tajemnicy kamiennych monumentów i pyta o jakieś postępy w tej sprawie. Sonia informuje ją, że znalazła skarb, o którym ma zamiar jej opowiedzieć osobiście podczas kolacji, bo jest już niedaleko Hulbury. Niespodziewanie rozmówczyni oznajmia, że musi kończyć, gdyż musi iść do pracy. Sonia jest zdziwiona, bo myślała, że walki zaczynają się jutro, jednak kobieta tłumaczy, że ma na myśli swoją drugą pracę – będzie nagrywać film dla reklamy turystycznej promującej miasto Hulbury. Prosi jednak, by Sonia koniecznie się z nią skontaktowała, gdy tylko dotrze na miejsce.
Następny dzień, obrzeża Hulbury. Sword i Stikkun ćwiczą strategię ze Szturchaniem Gałęzią, mającą na celu denerwowanie przeciwnika powtarzającymi się uderzeniami, by zmusić go do przybliżenia się. Gdy wróg znajdzie się w zasięgu, zostaje zaatakowany. Marvin jest przekonany, że Namida nie da się na to nabrać, bo już od dłuższego czasu trenuje ze Swordem. Trener nakazuje 
Sobble użyć Wodnej Broni, dzięki której staje się niewidzialny. Przeciwnik jest pod wrażeniem tego posunięcia, jednak odpowiada na nie Szturchaniem Gałęzią, którą – ku zdziwieniu Marvina – Stikkun rzuca. Ruch ten odsłania Namidę, a gdy Grookey szykuje się do ataku, Marvin i Sobble poddają się. Sword objaśnia działanie swojej techniki – lekko wygiął kijek Stikkuna, co umożliwiło rzucenie nim jak bumerangiem i wywołanie wiatru, który osuszył Namidę. Kolega jest pełen podziwu dla jego zdolności rzemieślniczych. Sword odpowiada, że musiał tego użyć, bo Marvin stał się silniejszy i nie poddał się jego pierwszej strategii. Uważa, że przyjaciel jest dla niego idealnym partnerem do treningu przed walką z Nessą, ekspertką od typów Wodnych. Sword jest świadomy swojej przewagi typu, ale zdaje sobie sprawę, że Liderka na pewno jest bardziej doświadczona i to nie wystarczy, by ją pokonać. Niespodziewanie Stikkun ewoluuje w Thwackeya. Sytuację komentuje mężczyzna, który nagle podchodzi do trenerów. Na pytanie, kim jest, wskazuje chłopcom dryfujący w oddali balon z ekranem, na którym odtwarzana jest reklama Hulbury. Występuje w ni
m kobieta, która zachwala atrakcje miasta i zaprasza do jego odwiedzenia. Marvin poznaje w niej modelkę, którą zdarzyło mu się już gdzieś widzieć. Mężczyzna wyjaśnia, że jest to bardzo uparta dziewczyna, która osiągnęła sukces zarówno w branży modelingowej, jak i w byciu Mistrzynią Stadionu. W tej chwili trenerzy uświadamiają sobie, że kobieta w reklamie to Liderka Sali, Nessa, z którą Sword ma zamiar się zmierzyć. Nieznajomy zaprasza go na obiad w „Kapitańskim Stole” po wygranym pojedynku, jednak zostaje powstrzymany przez kobietę, którą nazywa Oleaną. Menedżerka przypomina mu, że po walce będzie musiał być już po posiłku i w gotowości do wyjazdu z Hulbury. Uświadamia go, że nie mają czasu na nieplanowane czynności i odciąga go od zdezorientowanych chłopców. Marvin ma przeczucie, że mężczyzna jest kimś ważnym. Sword proponuje powrót do pani Magnolii. Przyjaciel jest ciekaw, czy trener ma zamiar ulepszyć broń Stikkuna, który w wyniku ewolucji zyskał kolejny kijek. Sword potwierdza, że ma takie plany, ale chciałby zająć się jeszcze czymś, tylko nie jest pewny, czy zdąży przed pojedynkiem.
Shield i Marvin spotykają pod stadionem. Ku ich zdziwieniu, żaden z pozostałych trenerów się nie pojawił. Z zastanowienia wyrywa ich zapowiedź rozpoczynającej się walki, więc prędko udają się do środka.
Pierwszym Pokémonem Nessy jest Toxapex, Sword zaś decyduje się wystawić Stikkuna. Trener rozpoczyna walkę od swojej nowoopracowanej strategii ze Szturchaniem Gałęzią. Shield i Marvin są pewni, że będzie ona jeszcze bardziej skuteczna ze względu na niedawną ewolucję Grookeya, jednak przeciwnik w ogóle nie reaguje na dźwięki wywoływane przez Thwackeya. Pokémon po chwili traci cierpliwość i sam rusza do ataku, jednak nie może przebić się przez obronę Toxapex. Niespodziewanie Stikkun pada na podłogę i okazuje się, że został otruty. Sędzina wyjaśnia, że Toxapex łączy w sobie typ Wodny z Trującym, przez co Thwackey traci swoją Trwiastą przewagę. Sword szybko orientuje się, że Nessa użyła Zgubnego Bunkru. Ruch ten polega na tym, że Toxapex chowa swoje odnóża pod siebie w celu obrony, a próba ataku ze strony przeciwnika kończy się jego otruciem. Liderka zauważa, że trenera zmylił bezruch Pokémona i nie spodziewał się pułapki, jednak Sword nie daje się wyprowadzić z równowagi. Pyta Nessę, czy warunki klimatyczne regionu Galar nie są przypadkiem za chłodne dla Toxapexów. Kobieta nie bardzo rozumie, co trener ma na myśli. Chłopak zauważył, że podczas filmu promującego Hilbury Pokémon również był zamk
nięty i wpada na pomysł, jak go otworzyć – każe Stikkunowi użyć Słonecznego Dnia. Kiedy pod wpływem promieni słonecznych Toxapex rozkłada kończyny, Thwackey wykorzystuje okazję i nokautuje go Szturchaniem Gałęzią. Nessa jest w szoku, kiedy Sword wyjaśnia, że gdyby nie obejrzał tej reklamy, walka mogłaby być bardziej problematyczna. Specjalnie zamówił TM Słonecznego Dnia, który został dostarczony przed samym rozpoczęciem pojedynku. Liderka jest pod wrażeniem. Postanawia pójść na całość i przywołuje Drednawa. Trener nie wydaje się zaniepokojony, gdyż walczył już wcześniej z takim Pokémonem i wie, że jest to typ Kamienny i Wodny. Nessa jednak nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa i używa na swoim podopiecznym ulepszenia zwanego Gigantamaxem.
Japońska nazwa:
Nessa zaskakuje zebranych swoim posunięciem. Shield tłumaczy Marvinowi, że jest to wyjątkowa zdolność tego Pokémona, ale nie jest pewna, czy poza wyglądem ma wpływ na jego siłę. Drednaw używa Max Ruchu i przygniata Stikkuna, który pomimo przewagi typu, znajduje się nagle w gorszym położeniu. Sword każe podopiecznemu zaatakować Ostrym Liściem, co pozwala Pokémonowi wyswobodzić się z potrzasku, niestety, jest on osłabiony po walce z Toxapexem i Marvin martwi się, czy kolega nie powinien zmienić Stikkuna. Liderka oznajmia, że zmiana stworka w niczym mu nie pomoże, bo i tak ma zamiar go pokonać, po czym używa G-Max Fali Kamieni, a pole bitwy zalewa woda, z której wyłaniają się szpiczaste skały – ten sygnaturowy ruch Drednawa działaniem przypomina Podstępną Skałę i zadaje obrażenia każdemu Pokémonowi, który pojawi się na polu bitwy. W od
powiedzi Sword używa Dynamaxu na Thwackey, dzięki czemu szanse się wyrównują i taktyka „uciekaj i uderzaj” znów zaczyna działać. Walka toczy się dalej, a Nessa nie ma najmniejszego zamiaru przegrać. Niespodziewanie Drednaw wydłuża swoją szyję i pozbawia Stikkuna jednego z kijków, a drugi chwyta w szczęki. Liderka jest przekonana, że pojedynek dobiegł końca, gdyż Thwackey nie jest w stanie atakować ani się bronić. Sword poddaje w wątpliwość jej zwycięstwo i w tej samej chwili wyrzucony wcześniej kijek wraca niczym bumerang, nokautując Drednawa. Tym samym Sword zostaje zwycięzcą walki, a Nessa demaskuje jego podstęp – była przekonana, że broń Stikkuna została zniszczona, podczas gdy on celowo wyrzucił ją w powietrze. Trener pociesza przeciwniczkę, że gdyby nie to, że jest Liderką, jego strategia mogłaby nie zadziałać, ponieważ potrzebny był ktoś wystarczająco bystry, by zauważyć słabość Pokémona. Uwaga Sworda denerwuje Nessę, ale kobieta gratuluje mu wygranej.
Po wyjściu z sali Sword spotyka Marvina i dziękuje mu za pomoc w treningach. Kolega zauważa, że kijek Stikkuna jest bardzo zniszczony. Trener ma zamiar jak najszybciej się tym zająć, a Marvin dziwi się, że nie chce obejrzeć walki Shield, gdyż Nessa ma przewagę nad jej Scorbunnym i pojedynek może być bardzo ciekawy. Niespodziewanie dołącza do nich Sonia w towarzystwie Oleany, kobiety spotkanej przez trenerów dzień wcześniej. Koleżanka oznajmia, że tak jak on została zaproszona na obiad z panem Rose. Sekretarka pośpiesza ich ze względu na napięty grafik jej szefa. Sword przeprasza Marvina i oddala się z kobietami. Jest pewny, że Shield poradzi sobie bez jego dopingu, ale zachęca przyjaciela, by ten wspierał trenerkę.
Sword i Sonia siadają do stołu z panem Rose. Mężczyzna proponuje, by uczcić zwycięstwo trenera i zachęca swoich gości do skosztowania owoców morza, z których Hulbury słynie. Zauważa przy okazji, że Sword bardzo dobrze wykorzystał to, czego nauczył się na porannym treningu. Następnie zwraca się do Soni z zapytaniem, czy nadal nie może oglądać turniejów, jednak ta 
ucina temat. Rose jest zaniepokojony, że mógł ją jakoś urazić, ale kobieta dziękuje za troskę. Mężczyzna podejmuje temat opasek do Dynamaxu, które mogły powstać dzięki badaniom profesor Magnolii, za co jest jej ogromnie wdzięczny. Sonia bardzo ceni pana Rose jako prezesa i przewodniczącego Macro Cosmos, największej galarskiej korporacji, która odpowiada za gospodarcze utrzymanie regionu. Jedynym zmartwieniem obojga jest to, że jak niewiele wiedzą na temat samego Dynamaxu. Mężczyzna wskazuje na relację pomiędzy Dynamaxem, Cząstkami Galaru i Punktami Mocy, ma nadzieję na ich szersze zastosowanie. Sonia wspomina o swoich badaniach historycznych zapisków i Rose proponuje jej przeszukanie grobowca w Hammerlocke. Prosi Oleanę o zapewnienie Soni odpowiedniego zezwolenia, po czym dziękuje za p
osiłek i żegna się ze swoimi gośćmi. Sword również odchodzi, a Sonia dostaje telefon od Nessy. Okazuje się, że dzisiejsze walki już się zakończyły i w obu Liderka poniosła porażkę – Shield pokonała ją przy pomocy tylko Scorbunny. Nessa wyjaśnia, że miało to związek z osłabieniem jej Pokémonów po walce z Thwackey, a na dodatek Scorbunny w trakcie walki ewoluował w Raboota, więc przerwała pojedynki, by podleczyć swoich podopiecznych. Sonia proponuje jej, by omówić to wszystko przy herbacie.
Shield jest niezadowolona ze swojej walki. Uważa, że odniosła zwycięstwo za szybko i nawet nie zdążyła się rozkręcić. Dziękuje swojemu Rabootowi za jego wysiłek, ale czuje, że jest ponad swoje limity, walcząc jednym stworkiem. Trenerka ze łzami w oczach błaga, by jej Pokémony do niej wróciły.
Japońska nazwa:
Oleana informuje Bedego, że prezes opuścił już Hulbury. Chłopak jest wściekły, ponieważ uprzedził kobietę, że będzie akurat przebywać w mieście, jednak dla niej ta informacja nie była szczególnie istotna. Wyjaśnia mu, że Rose zjadł nieplanowany obiad ze zwycięzcą Wyzwania Liderów, co poskutkowało opóźnieniem w pracy. Oleana ostrzega trenera, że jeśli nie ma nic ważnego do przekazania, to się rozłączy. Bede nie może uwierzyć w to, co słyszy i dowiaduje się, że owym zwycięzcą jest nie kto inny, jak Sword. Złości go fakt, że został wybrany przez prezesa, a mimo to nie może się z nim zobaczyć oraz że Sword jest traktowany lepiej, bo polecił go champion. Sekretarka nie uważa tego za problem, bo Rose robi wszystko wedle własnej woli i poleca mu kontynuować zbieranie Spadających Gwiazd, tak jak mu zlecono. Gdy Oleana się rozłącza, Rose pyta, z kim rozmawiała. Okazuje się, że prezes sam nie pamięta, kim jest Bede.
Marvin oznajmia, że w telewizji zaraz rozpocznie się wywiad z Shield w porannym talk-show. Dziewczyna wykorzystała okazję, by zgłosić zaginięcie swoich Pokémonów. Wyjaśnia, że szuka ich od ponad roku i przedstawia wszystkie po kolei: Arrokuda – Kilo, Toxtricity – Tera, Eiscue – Peta, Stunfisk – Mega oraz Falinks – Giga. Mówi, że jej podopieczni są przyzwyczajeni do ludzi i reagują na swoje imiona. Shield prosi o kontakt każdego, kto posiada jakiekolwiek informacje, a adres zostanie udostępniony na ekranie za zgodą stacji. Jej zwycięstwo jednym Pokémonem, do tego posiadającym słabość na typ przeciwnika, nie przeszło niezauważone. Sword podejrzewa, że niedługo i nim zainteresują się stacje telewizyjne. Shield jest ciekawa, o czym kolega rozmawiał z prezesem. Ten wyjaśnia, że Rose i Sonia omawiali temat Dynamaxu. Jego uwagę zwróciło istnienie w Hammerlocke pewnego rodzaju krypty, w której mogą znajdować się relikwia o wartości historycznej, a także potencjalne wskazówki pomocne przy rozwiązaniu tajemnicy Dynamaxu. Sword podziela podejrzenia Shield, że mogą to być zardzewiałe miecz i tarcza z Sennego Boru. Zdaniem trenera narzędzia te mogą posiadać ogromną moc. Chłopak zastanawia się, czy krypta jest instytucją publiczną i kiedy koleżanka potwierdza tę informację, do głowy przychodzi mu kolejna myśl: dlaczego ktoś prowadzący prywatne przedsiębiorstwo ma taki wpływ na instytucje publiczne. Niespodziewanie ich pojazd hamuje. Pasażerowie są zdziwieni, gdyż droga do Motostoke powinna trwać dłużej. Okazuje się, że zatrzymał ich Hop. Trener widział wystąpienie Shield w telewizji i postanowił poinformować ją o małym jeziorku, które znalazł. Zauważył tam Arrokudę i spróbował zawołać ją po imieniu, Kilo. Nie udaje mu się dokończyć historii, gdyż koleżanka chwyta go za kaptur i biegiem rusza w stronę miejsca opisanego przez Hopa. Marvin i profesor Magnolia mają nadzieję, że to naprawdę Arrokuda należący do Shield. 
Tymczasem Sword udaje się, by zebrać sok z drzewa, który wykorzysta do zrobienia wzmacniającego lakieru. Marvin decyduje się mu towarzyszyć, lecz nagle przyjaciele zostają zaatakowani przez dzikiego Pokémona. Sword każe koledze się wycofać i wtedy okazuje się, że stworek nie jest dziki – należy do Bedego, który wyzywa trenera na pojedynek. Oznajmia mu, że jest dla niego solą w oku i ma zamiar go pokonać tu i teraz. Chłopak każe swojej Ponycie ponownie użyć Baśniowego Wiatru. Marvin jest zszokowany wyglądem i umiejętnościami galarskiej odmiany Pokémona, który prawdopodobnie posiada też inny typ. Sword pyta, dlaczego Bede to robi oraz próbuje przekonać go, że jego umiejętności spokojnie wystarczyłyby, żeby został zauważony przez prezesa i nie musi uciekać się do podstępnego atakowania. Ta uwaga wyprowadza przeciwnika z równowagi. Odpowiada, że Sword został ledwie wytypowany przez championa, jego zaś wybrał sam prezes, a mimo to nie zgodził się z nim spotkać. Trener dobija Bedego informacją, że nawet nie prosił o spotkanie i to Rose zaprosił go na obiad. Wtedy przeciwnik traci cierpliwość i zaczyna obwiniać chłopaka, że to przez niego prezes go ignoruje, dlatego ma zamiar udowodnić mu przepaść dzielącą ich umiejętności. Sword postanawia przywołać Tekkotsuna, gdyż Sirfetch’d i Thwackey nie doszły jeszcze do siebie po ostatniej walce. Rozkazuje mu użyć Młotoramienia, co Bede traktuje jako dowód spisku przeciwko niemu i każe mu odwołać to, co o nim powiedział. Następnie nakazuje Ponycie użyć Zwinności, co pozwala jej z łatwością unikać ataków przeciwnika. Sword decyduje się na Zrzut Kamieni i powietrze unosi się chmura kurzu, która ogranicza pole widzenia. Bede rozpoznaje taktykę, którą przeciwnik zastosował podczas walki z Milo, ale gdy pył zaczyna powoli opadać, nakazuje swojemu Pokémonowi zaatakować. Okazuje się, że kształt rysujący się w zasłonie dymnej to tylko metalowa belka. Niespodziewanie spod wcześniej zrzuconych kamieni wyłania się Tekkotsuna i nokautuje zaskoczoną Ponytę. Bede dziękuje swojemu podopiecznemu, po czym przy pomocy projektora pokazuje Swordowi relację z pojedynku Marnie, która już pokonała Lidera Sali Motostoke, Kabu. Trener wyjaśnia, że też ma zamiar wygrać, by prezes go w końcu zauważył. Bede oznajmia, że z powodu wygranej oraz szacunku do umiejętności przeciwnika, odpowie na pytanie, które ten zadał mu przy ich pierwszym spotkaniu, czyli w jakim celu zbiera Spadające Gwiazdy. Chłopak wyjaśnia, że zadanie to zlecił mu właśnie Rose i ma zamiar
spełnić jego oczekiwania, po czym opuszcza trenerów. Analizując Rotom Phone, Sword zauważa coś ciekawego: galarska Ponyta spogląda w oczy trenera i odczytuje jego serce. Jeśli wyczuje złe intencje, natychmiast znika. Wynika z tego, że w gruncie rzeczy intencje Bedego są dobre, bo jego Pokémon utrzymywał z nim stały kontakt wzrokowy, a brak opanowania to po prostu szczere i silne uczucia do prezesa. Teraz Sword może wreszcie zająć się zbieraniem soku z drzewa, podczas gdy Marvin zastanawia się, po co prezesowi tyle Spadających Gwiazd. Być może Rose chce masowo produkować Dynamaxowe Opaski, ale z drugiej strony powierzanie tego zadania jednemu z wyzywających jest co najmniej dziwne. Sword stwierdza, że ciężko im zrozumieć kogoś, kto będąc na szczycie władzy, może jeszcze czegoś chcieć i Marvin ze śmiechem przyznaje mu rację.
Hop i Shield docierają na brzeg jeziorka. Dziewczyna od razu zaczyna nawoływać Kilo i po chwili z wody wynurza się ogon Pokémona. Ku ich zdziwieniu, Arrokuda nie podpływa bliżej. Wtedy okazuje się, że Kilo jest uwięziony w pysku Cramoranta, który za chce go połknąć.
Japońska nazwa:
Ku przerażeniu Shield, Kilo zostaje połknięty przez Cramoranta. Dziewczyna postanawia wydostać go przy pomocy Raboota, jednak kolega uświadamia trenerce przewagę typów dzikiego Pokémona nad jej podopiecznym. Cramorant połyka wszystko, co stanie mu na drodze, gdyż ma ogromny apetyt. Shield jest pod wrażeniem wiedzy Hopa, który wyjaśnia, że to zasługa podręczników zostawionych mu przez brata. Trener wpada na pomysł, żeby użyć Pokémona, którego Cramorant będzie chciał połknąć, ale który jednocześnie będzie posiadał przewagę. Na przynętę przywołuje Pincurchina i rzeczywiście Pokémon próbuje go pochwycić, jednak zostaje porażony Zing Zapem. Ku rozczarowaniu trenerów, Cramorant nie zwraca Kilo, co więcej, po chwili namysłu po raz kolejny próbuje połknąć Pincurchina. Po ponownym porażeniu robi trzecie podejście, czym wyprowadza Hopa z równowagi. Zgodnie z informacjami Rotom Phone’a, Cramorant jest Pokémonem silnym, ale zapominalskim, co wyjaśnia jego zachowanie w stosunku do przeciwnika. Hop wpada na kolejny pomysł: prosi Shield, by przy pomocy swoich wynalazków znalazła sposób na wydostanie Arrokudy z brzucha Cramoranta, podczas gdy on zajmie się odwracaniem jego uwagi. Dziewczyna martwi się o swojego Pokémona i przypomina jej się sytuacja, w której odkryła jego zdolność, Ogonowe Śmigło. Wtedy właśnie doznaje olśnienia – zdolność Cramoranta to Łyknięte Pociski. Gdy dowiaduje się, na czym ona polega, postanawia przywołać Raboota, a Hopa prosi o użycie Snorlaxa. Chłopak przypomina trenerce, że jej Pokémon nie jest najlepszy wyborem, jednak Shield prosi, by w nią po prostu uwierzył. Dziewczyna poleca S
norlaxowi stanąć za Rabootem, który używa na Cramorancie Podwójnego Kopnięcia. Hop zauważa, że atak nie zadziałał, jednak koleżanka uspokaja go, bo wcale nie taki był cel tego ruchu – Pokémon ma zrozumieć, że ma do czynienia z przeciwnikiem, a nie z pokarmem. Nagle Cramorant zaczyna się krztusić i wypluwa Arrokudę, który niczym pocisk leci w stronę Raboota. Pokémon w porę robi unik, a Kilo odbija się od brzucha Snorlaxa, który po chwili go łapie. Shield doznaje ulgi, gdy upewnia się, że to jej Arrokuda. Hop przerywa szczęśliwe pojednanie, bo Cramorant zaczyna połykać Pikachu. Shield prosi Raboota o ponowne użycie Podwójnego Kopnięcia. Gdy Pikachu zostaje wystrzelony, Snorlax odbija go brzuchem, a Hop celuje Pokéballem w Cramoranta i go łapie. Wtedy też wyjaśnia, że to właśnie ten Pokémon był powodem, dla którego przebywał nad jeziorem. Kolejnym Liderem jest Kabu specjalizujący się w walce typem Ognistym i trener potrzebował stworka, który da mu przewagę. Shield dziękuje koledze za pomoc w odzyskaniu Kilo. Oświadcza, że teraz ma dług nie tylko u jego brata, ale też u niego. Hop zdaje się nie rozumieć, jednak Shield domyśliła się, że Leon jest z nim spokrewniony. Z tego też powodu postanowili sobie nawzajem pomóc. Następnie trenerzy żegnają się i każde z nich udaje się w swoją stro
nę. Hop uważa, że Shield jest szczera, opanowana i urocza, ale czasem trochę hałaśliwa. Niespodziewanie napotyka Pikachu, którego próbował połknąć Cramorant i poleca mu na siebie uważać.
Trwa już czwarta z kolei walka z Liderem miasta Motostoke, Kabu. Mężczyzna zmierzył się kolejno z Marnie, Swordem i Bedem, a teraz walczy przeciwko Shield. Kabu gigantamaxuje swojego Centiscorcha, a w odpowiedzi Shield używa Gigantamaxu na Kilo. Komentatorka pojedynku przypomina sobie, że Arrokuda to jeden z zaginionych Pokémonów trenerki i jest wzruszona, że telewizyjny apel Shield przyniósł skutek. Marvin cieszy się, że jego przyjaciółka ma tym razem przewagę typu, lecz jednocześnie martwi go Sword, który wyszedł już jakiś czas temu i nadal nie wrócił. W tej samej chwili trener dzwoni do kolegi i oznajmia, że ruszył w stronę krypty w Hammerlocke, gdyż według Sonii dziś jest jedyna okazja, by się tam rozejrzeć. Marvin pyta, w jaki sposób się porusza i okazuje się, że trener pomógł osobie napadniętej przez Zespół Yell i w ramach wdzięczności dostał Rotom Rower. Sword pyta go, jak wygląda sytuacja Shield i właśnie wtedy walka kończy się jej zwycięstwem.
Zmagania młodych trenerów obserwuje mężczyzna, który jest pod wrażeniem ich osiągnięć. Zastanawia się, czy całej piątce uda dotrzeć się do jego stadionu. Jego monologu słucha Duraludon, a sam trener okazuje się być Liderem w Sali Hammerlocke.
~Konus
Japońska nazwa:
Hop wygrywa swój pojedynek w Sali Motostoke. Ku jego zaskoczeniu, na miejscu pojawia się Shield. Dziewczyna wyjaśnia, że chciała zobaczyć w akcji Cramoranta, który połknął jej Arrokudę. Gdy przyjaciele wymieniają się gratulacjami, otrzymują dodatkowe od Kabu, Nessy i Milo. Okazuje się, że Sala Kabu jest jedną z pierwszych poważniejszych przeszkód w drodze do Ligi i po niej duża część wyzywających rezygnuje. Trenerzy zdają sobie sprawę, że ciągłe wygrywanie nie jest możliwe i muszą nieustannie ćwiczyć. Lider oznajmia, że będzie obserwować poczynania młodych wyzywających na tyle, na ile pozwoli mu jego grafik i bardzo głośno dedykuje im swoją cześć dla zwycięstwa, ogłuszając wszystkich zebranych.
W samochodzie Shield, Marvin i profesor Magnolia rozmawiają na temat wygranej w Motostoke. Kobieta przyznaje, że bycie Liderem jest trudnym zadaniem i wymaga sporych poświęceń oraz hartu ducha, a niekiedy pracy nad oszukiwaniem samego siebie. Nie udaje jej się dokończyć myśli, bo Shield woła Marvina, by przez okno pokazać mu Stadion Hammerlocke. Zbudowana przez Macrocosmos wieża przekazuje cząsteczki do podziemnej elektrowni i zamienia je w elektryczność. Jej dyrektorem jest nie kto inny jak pan Rose. Profesor Magnolia potwierdza te informacje, a trenerzy zastanawiają się, czy Sword już tam jest.
Swordowi udaje się na czas dotrzeć do krypty i przywołuje do siebie Ransuna, Sutikkuna i Tekkotsuna. Chłopak stając przy bramie zaczyna wyczuwać bijąca z miejsca energię i ma wątpliwości, czy chce wchodzić do środka. Jego obawy wyjaśnia mężczyzna stojący u szczytu schodów prowadzących do ruin. Tłumaczy, że pochodzą one jeszcze z czasów średniowiecznych i powstały w celach obronnych. Sam trener zaś oznajmia, że czeka tu na Sworda odkąd ten został wybrany przez Leona jako Wyzywający. Chłopak nie ma pojęcia, kim jest mężczyzna. Przedstawia się on jako Raihan, Lider miejscowej Sali. Raihan potwierdza to, czego dowiedział się od innych: Sword nie jest ani trochę ciekawski i nie zdobywa wiedzy na temat Liderów, ale sprawia to, że wyzwania stają się bardziej interesujące. Wspomina też o dwóch równie interesujących trenerach. Chłopak jest zdziwiony, że Lider już o nim słyszał. Mężczyzna z kolei upewnia się, że Sword jest swego rodzaju rzemieślnikiem i ma zamiar zbadać kryptę w Motostoke, oraz że udało mu się pokonać Milo, Nessę i Kabu. Niespodziewanie wyzywa trenera na pojedynek i pyta, którego ze swoich Pokémonów wystawi jako pierwszego, wymieniając kolejno ich ksywki. Widząc niezdecydowanie Sworda, Raihan przywołuje Sandacondę i używa Burzy Piaskowej. Chłopak oznajmia, że nie ma zbyt wiele czasu i chciałby dołączyć do ekspedycji, zanim ta się skończy. Lider zauważa, że powinien w takim razie go szybko pokonać. Chcąc nie chcąc, Sword przywołuje do walki Ransuna. Raihan jest pod wrażeniem ulepszonej tarczy Sirfetch’da, którą Pokémon broni się przed atakiem. Po chwili namysłu zauważa, że tak Ransun tak naprawdę odbił Piaskową Burzę w stronę Sandacondy, która po chwili naciera Atakiem Czaszką. Sirfetch’d robi unik i zamierza się Liściastym Mieczem, jednak wtedy Sandaconda wykorzystuje okazje i uderza Klapsem. Gdy Ransun pada nieprzytomny, Raihan zarządza cięcie i oznajmia, że złapał parę fajnych ujęć. Sword nie ma pojęcia, co się dzieje, Lider zaś pospiesza go, by poszedł za nim do krypty. Trener pyta, co z dalszą walką, jednak Raihan porusza temat ramówki w Magazynie Pokémon, którą będzie dzielić wraz z Leonem. Uważa, że zdjęcia kolegi są lepsze. Sword zauważa, że są tam też zdjęcia z popisowej walki, które zdaniem Raihana nie wyszły za dobrze, ponieważ przegrał. Trener dochodzi zatem do wniosku, że Lider wybrał sobie osoby, z którymi wygrana jest pewna, by móc potem pokazywać zdjęcia
tylko ze zwycięskich pojedynków. Mężczyzna oponuje, że nie da się zrobić dobrych ujęć z pojedynku z „totalnym słabiakiem” i to na Sworda czekał najbardziej, więc może czuć się uhonorowany. Pociesza go, że jest dopiero ósmym Liderem, więc przed poważną walką czekają go jeszcze cztery pojedynki. Następnie prosi, by nie zmarnował włożonej przez niego pracy, i właśnie w tej chwili docierają do krypty.
Sword jest zdziwiony, że nikogo nie zastali w środku. Raihan oznajmia, że słyszał jej pełen ekscytacji pisk, więc musiała dokonać jakiegoś odkrycia. W tej samej chwili słyszą kolejny pisk, jednak w odczuciu Lidera ten przypomina poprzedniego i prawdopodobnie dobiega z zewnątrz. Gdy otwierają drzwi, spostrzegają Sonię i Yampera, którzy w popłochu uciekają przed Oranguru. Gdy dziewczyna zauważa trenerów, prosi ich o pomoc. Raihan jest zdziwiony, że nie może poradzić sobie sama, w końcu też była wyzywającą. Wtedy Sword zauważa, że Yamper tak naprawdę nie ucieka, tylko goni swoją właścicielkę. Sonia wyjaśnia, że Pokémon sam wyskoczył z Poké Balla i zaczął się dziwnie zachowywać. Oranguru w końcu dościga dziewczynę i podrywa ją ziemi. Sword błyskawicznie wysyła na pomoc Ransuna, jednak ten zamiast przeciwnika atakuje swojego trenera. Przed ciosem chroni go Tekkotsun. Raihan postanawia przywołać Duraludona, jednak Sword powstrzymuje go – z informacji Rotom Phone’a wynika, że Oranguru używa wachlarza wykonanego z liści i własnego futra, przy pomocy którego może wydawać polecenia innym Pokémonom. Trenerzy dochodzą do wniosku, że sposobem na pokonanie przeciwnika jest odebranie mu wachlarza. Ku ich zaskoczeniu, Yamper nagle zmienia cel i rzuca się na Oranguru, podczas gdy Ransun pozostaje pod jego kontrolą. W ten sposób trenerzy uświadamiają sobie, że Pokémon może kontrolować tylko jednego przeciwnika naraz, więc by zwiększyć swoje szanse, postanawiają zaatakować jednocześnie. Ich taktyka zdaje się działać – Oranguru nie może sobie poradzić z tak dużą liczbą przeciwników, więc Sword wykorzystuje okazję, by zapytać Sonię, czym sprowokowała Pokémona. 
Dziewczyna wyjaśnia, że pijąc herbatę, nadepnęła na jego wachlarz, po czym w jej but zaplątała się sierść Oranguru. Próbując się wydostać, wyprowadziła Pokémona z równowagi. Trener zaczyna rozumieć sytuację. Wykorzystując ogrodzenie, wskakuje na Oranguru, Raihan zaś każe wszystkim pozostałym Pokémonom go przytrzymać. Przypuszczenia Sworda okazują się słuszne – futro na wachlarzu Oranguru poplątało się podczas spotkania z Sonią. Chłopak wyczesuje je przy pomocy szczotki i Pokémon wreszcie się uspokaja. Sonia dziękuje kolegom za pomoc i przeprasza Oranguru za swoją nieostrożność. Trenerzy zabierają Pokémony i udają się w drogę powrotną do krypty. Niespodziewanie Oranguru używa swojego wachlarza, by przejąć kontrolę nad Tekkotsunem i zawraca Sworda. Pokémon daje trenerowi do zrozumienia, że chce dołączyć do jego drużyny. Stworek najwidoczniej jest pod wrażeniem kunsztu Sworda, który obiecuje jeszcze popracować nad wachlarzem Oranguru. Z pomocą Poké Balla trener zdobywa nowego podopiecznego, któremu nadaje ksywkę Gunbain. Tymczasem Sonia oznajmia, że ma na dziś już dość wrażeń i prowadzi towarzyszy do wnętrza krypty. Okazuje się, że znalazła tam gobeliny, które przedstawiają nie jednego, a dwóch bohaterów.
~Konus
Japońska nazwa:
Odnalezione przez Sonię gobeliny przedstawiają początki powstania państwa galarskiego. Od lewej do prawej, pierwszy z nich przedstawia dwoje ludzi obserwujących gwiazdy, na drugim ukazano katastrofę i oszołomienie młodych ludzi, na trzecim zaś bohaterowie gobelinu wypatrują miecza i tarczy, które powstrzymują katastrofę. Sword zauważa podobieństwo broni do tych, które trzymał posąg rycerza znajdujący się w karczmie „Pod Ziarnem Budewa”. Dodatkowo ich obraz pokrywa się również z orężem widzianym przez trenera w Sennym Borze. Raihan stwierdza, że przecież wszystkie miecze i tarcze są podobne, jednak Sword wskazuje na wspólne elementy: tarcza posiada ostre i sterczące boki, miecz natomiast ma charakterystyczną rękojeść. Z tego powodu chłopak uważa, że mogą to być te same bronie. Sonia zastanawia się nad teorią Sworda i przy założeniu, że jest ona prawidłowa, pozostaje pytanie, w jaki sposób miecz i tarcza powstrzymały katastrofę. To samo wydarzenie upamiętnia też geoglif pod Tuffield. Ten „najmroczniejszy dzień” ukazano na drugim gobelinie, jednakże nie ma na nim żadnego Pokémona, który mógłby być sprawcą tragedii, Sonia potrzebuje zatem więcej poszlak, by udowodnić słuszność swojej hipotezy. Raihan z kolei zastanawia się, czemu Sword zdecydował się podjąć wyzwanie walk stadionowych. Sonia również jest ciekawa jego motywów. Trener wyjaśnia, że ma zamiar wrócić do Sennego Boru i zawalczyć z Pokémonami miecza i tarczy. Odpowiedź Sworda zaskakuje Raihana. Mężczyzna dochodzi do wniosku, że Sword chce podnieść siłę swoich Pokémonów do tego stopnia, by wywołać z ukrycia tajemnicze stworzenia i móc ponownie przyjrzeć się zardzewiałym broniom. Oznajmia trenerowi, że będzie mógł z nim trenować do woli, po czym z ekscytacją proponuje, by od razu udali się do Sennego Boru, jednak Sword odmawia. Sonia zgadza się, że nie ma się co śpieszyć, bo Pokémony ukazują się pewnie tylko wybranym. Liderowi nagle przychodzi do głowy, że jeśli tarcza i miecz mają wspólne cechy, to może te dwie bestie mają coś wspólnego z katastrofą. Sonia stwierdza, że Raihan może mieć rację. Sword z kolei zastanawia się nad obecnością na gobelinie ludzi i powiązaniem Gwiazdy Życzeń z całym wydarzeniem. Rozemocjonowan
a Sonia zakłada, że jeśli „najmroczniejszy dzień” to katastrofa z gobelinów, a „giganty szerzące zniszczenie” to po prostu zdynamaksowane Pokémony, spadająca gwiazda też musi mieć tutaj swoje znaczenie. Dziewczyna bardzo cieszy się, że ma takich asystentów, a Raihan oburza się za nazwanie go „asystentem”. Wtedy Sword przypomina sobie, że prezes zatrudnił Bedego do zbierania Gwiazd Życzeń, a jeśli legendarne wydarzenie jest z nimi powiązane, istnieje szansa, że ktoś może chcieć je powtórzyć. Raihan upewnia się, czy trenerowi chodzi o wywołanie katastrofy dla własnych celów i wyjawia im, że w kilku regionach odnotowano parę takich incydentów. Dodaje, że istnieją Pokémony zdolne zniszczyć świat, nawet tutaj, w Galar. Po chwili milczenia Sword stwierdza, że trzeba będzie zapytać prezesa Rose, czy zbiera Gwiazdy, by wywołać katastrofę oraz czy planuje zniszczyć Galar, a jego towarzysze wybuchają śmiechem. Raihan mówi, że koniecznie powinien to zrobić, a Sonia prosi, by zapytał w jej obecności, bo chce to zobaczyć. Wtedy zjawiają się Shield i Marvin. Trenerka przekazuje radosną nowinę, że udało jej się odzyskać Kilo. Sword upewnia się, że Pokémon był na bagnach Motostoke i zastanawia się, czy dotarł tam aż z Sennego Boru, jednak dla Shield jest to nieważne, bo teraz ma pewność, że odzyska swoich pozostałych podopiecznych. Znalezienie Kilo dało jej nadzieję na powrót Mega, Giga, Tera i Peta. Wtedy ktoś opiera na ramieniu dziewczyny dłoń i odpowiada, że najważniejsze są najczystsze pragnienia. Shield reaguje historycznym wrzaskiem, a kobieta, do której należy dłoń, pada oszołomiona na ziemię. Sword pomaga jej się podnieść, a Raihan rozpoznaje w niej panią Opal, Liderkę z miasta Ballonlea. Shield wyznaje, że wzięła ją za Babę Jagę, na co kobieta reaguje śmiechem i oznajmia, że to najlepszy komplement, jaki mogła usłyszeć. Raihan zastanawia się, co Opal tu robi, bo jej wyzwanie jest piąte w kolejności. Kobieta wyjaśnia, że chciała na własne oczy zobaczyć zawodnika wytypowanego przez Leona, bo jeśli przegra z czwartym Liderem, to już nie będzie miała ku temu okazji. Potem stwierdza, że trenerzy pewnie uważają ją za łatwą do pokonania staruszkę, a Shield przyznaje, że Opal powiedziała to, zanim ona sama o tym pomyślała. Liderka dodaje, że cichy chłopiec już na nich 
czeka, więc mają się pospieszyć. Shield jest ciekawa, kim jest cichy chłopak, a Opal i Raihan odpowiadają, że to Lider Stow-on-Side, Allister.
Trenerzy w towarzystwie Opal docierają do Stow-on-Side. Mają zamiar udać się do Sali, podczas gdy kobieta chce się trochę poszwendać, a następnie wrócić do Ballonlea. Uznaje, że w ich wozie jest wygodniej niż w taksówce i łatwiej się rozprostować. Marvin informuje profesor Magnolię, że wychodzą, na co kobieta odpowiada, że droga do Ballonlea jest pełna zakrętów i progów zwalniających, więc będzie to ekscytująca podróż. Jej wyraz twarzy wprowadza Marvina w niepokój. W następnej chwili samochód rusza z pełną prędkością, zostawiając za sobą zdezorientowanych trenerów.
Pierwszy pojedynek w Sali Stow-on-Side stoczy Sword. Gdy na polu bitwy pojawia się Allister, trener dochodzi do wniosku, że Opal miała rację – chłopak jest naprawdę cichy, dodatkowo ma na twarzy maskę. Komentatorka oznajmia, że Lider specjalizuje się w typie Duch, a walka ma formę trzy na trzy z możliwością zmiany Pokémonów. Shield zauważa, że Allister jest podobnego wzrostu, co Marvin, a chłopak zastanawia się, czy są może w podobnym wieku.
Pierwszym Pokémonem Lidera jest Yamask, co spikerka komentuje: „No i wyszedł Yamask bez maski” i z zażenowaniem przyznaje, że musiała to powiedzieć. Marvin spostrzega, że jest to Galarska forma Pokémona, co sprawia, że posiada również typ Ziemny. Pierwszym Pokémonem Sworda jest Ransun, który natychmiast atakuje przeciwnika. Yamask chwyta jego lancę i używa Brutalnej Wirówki. W odpowiedzi Sirfetch’d gromadzi światło i atakuje Słonecznym Mieczem, nokautując Yamaska. Porażka dotyka Allistera, jednak przywołuje kolejnego Pokémona, Cursolę. Ransun od razu rusza do natarcia, jednak Shield zauważa coś niepokojącego w Rotom Phone i wykrzykuje, by Sword tego nie robił. Jej głos zostaje wzmocniony przez urządzenie, czym dziewczyna wprowadza zebranych w osłupienie. Marvin przyznaje, że udzielanie wskazówek podczas walki to nienajlepszy pomysł, ale Shield tłumaczy, że po prostu głośno myślała. Tymczasem Sirfetch’d zostaje unieruchomiony przez Cursolę. Jej trener wyjaśnia, że dotknięcie Pokémona wprowadza przeciwnika w bezruch. Po raz kolejny ujawnia się ignorancja Sworda, a Allister wydaje się tym jeszcze bardziej przybity. 
Trener zamienia Ransuna na Gunbaina. Komentatorka oznajmia, że Oranguru to najnowszy nabytek Sworda i zgodnie z pewnym źródłem został złapany w Hammerlocke. Cursola rzuca się do ataku. Sword stara się utrzymać dystans, jednak bezskutecznie. Jednym superefektywnym ruchem Gunbaina jest Faulowanie, ale wymaga on kontaktu, do którego nie może dojść z powodu bezcielesnej formy przeciwnika. Sword postanawia celować w część, która wydaje się najbardziej fizyczna i Oranguru używa Faulowania, pokonując Cursolę. Allistar pogrąża się w jeszcze większym smutku, ale został mu ostatni Pokémon, którym okazuje się Gengar. Lider od razu używa na nim Gigantamaxu i atakuje Terrorem G-Max, który ma takie samo działanie jak Berek Cienia – nie pozwala przeciwnikowi na ucieczkę z pola walki. Trener stwierdza, że i tak nie chciał wycofywać Gunbaina i używa na nim Dynamaxu. Sword jest pewny siebie i oznajmia, że ma zamiar przeciwstawić się Allisterowi, a ten odpowiada, że to się jeszcze okaże.
~Konus
Japońska nazwa:
Gengar atakuje Max Szlamem. Marvin jest zaniepokojony, bo jest zdynamaksowany ruch typu Trującego, Shield natomiast próbuje ostrzec Sworda. Na szczęście Oranguru w porę robi unik. Komentatorka przypomina zasady pojedynku i to, że Gengar jest ostatnim Pokémonem Allistera. Mimo przewagi typu przeciwnika, Sword nie może wycofać Gunbaina ze względu na użyty wcześniej Terror G-Max. Chłopak postanawia przemyśleć swoją strategię. Jego pierwotnym założeniem było wykorzystanie wachlarza Oranguru w celu zmarnowania dwóch ruchów Gengara, co zneutralizowałoby efekt Gigantamaxu. Trener jest na siebie zły, że nie ulepszył w porę broni Pokémona, lecz z drugiej strony stwierdza, że nie może polegać tylko na nim. Niespodziewanie w jego głowie odzywa się głos, który oznajmia, że ulepszenie przedmiotu nie poprawi umiejętności jego użytkownika. Okazuje się, że należy on do jego mistrza. Z perspektywy kolegów Sword wygląda, jakby długo zastanawiał się nad kolejnym ruchem. W tej chwili dołącza do nich Bede i wyjaśnia, że trener nie zauważył nawet obrażeń odniesionych przy uniku – Max Szlam posiada właściwości Toksycznego Szoku, ale o wiele większą siłę. Po kolejnym ruchu Gengar powróci do swojej normalnej formy, jednakże Oranguru już nie będzie w stanie tego ataku przyjąć. Bede nie rozumie, czemu mając w zanadrzu superefektywny atak, Sword nadal go nie użył i zastanawia się, czy nie martwi go utrata jednego z Pokémonów. Dodatkowo irytuje go fakt, że mimo czwartego meczu trener wciąż nie interesuje się tym, kim są jego przeciwnicy i zamiast wykorzystać szansę buja w obłokach. Na odchodne stwierdza, że jednak go przecenił. Nagle Shield zauważa w Rotom Phone coś niepokojącego – zgodnie z jego definicją, usta Gigantamax Gengara to wrota do zaświatów, przez które można usłyszeć głosy zmarłych bliskich. Do takich samych wniosków dochodzi spikerka, widząc bezczynność Sworda. W tym samym czasie duch mistrza kontynuuje s
woje nauki. Pyta chłopaka, czy najgrubsza tarcza jest w stanie odbić każdy cios i czy najostrzejszy miecz jest w stanie przebić się przez ścianę. W ten sposób zwraca uwagę trenera na słabości, które można obrócić w mocne strony. Zaleca mu szanowanie słabości i wyjaśnia, że sama w sobie nie jest zła i nie należy jej odrzucać, bo ulepszanie polega na akceptacji i mierzeniu się z nią. Po tych słowach dusza mistrza znika, a chłopak wyrywa się z zamyślenia i próbuje skontrować Max Szlam Gengara przy pomocy Max Gardy. Gdy Pokémona Allistera wraca do postaci sprzed Gigantamaxu, Gunbain używa Max Ciemności i nokautuje przeciwnika. Wtedy Shield nie wytrzymuje i kontynuuje swój ogłuszający doping. Allister z kolei próbuje zwalczyć swoją nieśmiałość i pogratulować Swordowi pojedynku, ale udaje mu się wydukać, że chłopak jest bardzo silny i to było wspaniałe. W rzeczywistości chciał wyrazić swój podziw wobec silnej woli trenera, który miał siłę walczyć nawet po usłyszeniu głosu zmarłego bliskiego. Trener dziękuje Liderowi i opuszcza pole bitwy.
Sword spotyka się z przyjaciółmi na korytarzu. Okazuje się, że walka Shield została odwołana, bo Allister gdzieś uciekł. Dziewczynę jednak bardziej zmartwiło to, że trener naprawdę pójdzie za głose
m. Marvin jest ciekawy, czy rzeczywiście słyszał głos kogoś bliskiego. Sword przyznaje, że naprawdę słyszał głos swojego mistrza. Przy okazji wychodzi na jaw, że mężczyzna był także jego ojcem. Chłopak wyjaśnia, że techniki kowalstwa przekazywane są tylko jednemu dziecku w rodzinie i padło akurat na niego. Marvin pyta, czy Sword nie miał nic przeciwko temu, jednak trener ze śmiechem przyznaje, że od najmłodszych lat uważał fach za interesujący, więc obserwował swojego tatę i mu pomagał. Uświadamia sobie też, że chyba za bardzo skupiał się na przedmiotach jako na orężu, a przecież stanowią one część Pokémonów, dzięki której mogą żyć i głos ojca przypomniał mu o tym. Przyjaciel dochodzi do wniosku, że w takim razie tata Sworda nie żyje, jednak chłopak wyjaśnia, że jego mistrz odszedł z dumą. Mimo wszystko nie jest do końca pewny, czy na pewno słyszał ten głos, czy być może były to halucynacje wywołane atakami Gengara. Niespodziewanie Sword zostaje porwany przez komentatorkę, która chce, by opowiedział tę historię jeszcze raz przed kamerami. Shield i Marvin postanawiają w tym czasie rozejrzeć się po mieście.
Wychodząc z budynku zauważają wóz profesor Magnolii. Ich uwagę przykuwa siedzący na oknie Allister. Chłopak obserwuje siedzącą w środku Magnolię w towarzystwie Sinistea i Polteageista. Zauważa, że oba Pokémony posiadają rzadką, Antyczną formę i bardzo chciałby zobaczyć je z bliska, ale boi się zapytać, bo kobieta mogłaby mu odmówić, o ile w ogóle odważyłby się o to zapytać. Gdy Shield znienacka klepie go po plecach i pyta, co słychać, Allister w popłochu ucieka. Nagle przez miasto przechodzi silny wstrząs. Zaniepokojona profesor Magnolia wychodzi na zewnątrz, a biegnący po schodach Lider Stow-on-Side wyjaśnia, że hałas pochodzi z zabytkowego muralu. Po drodze zauważa dziurę w monumencie, a na miejscu spotyka Bedego i jego Copperajah, szukających w zabytku odłamków Gwiazdy Życzeń, które rzekomo wyczuła tam Hatenna. Allister próbuje ich powstrzymać, lecz Bede odpowiada, że nie słyszał go za dobrze. Jego prośbę ponawia Shield, ogłuszając przy okazji wszystkich zebranych. Marvin ucisza ją, twierdząc, że tylko pogarsza sytuację. Trener wyśmiewa ich, twierdząc, że robi to zalecenia prezesa. Profesor Magnolia nie wierzy w jego słowa, a Lider Stow-on-Side wręcz zarzuca mu kłamstwo. Bede wyjaśnia, że Copperajah to Pokémon pożyczony mu przez prezesa i za jego pozwoleniem ma zamiar kontynuować swój akt wandalizmu. Na miejscu zjawia się ochrona. Ku zaskoczeniu trenera, mężczyźni nie zabierają świadków zdarzenia, a jego samego. Jeden z ochroniarzy informuje go, że takie instrukcje ot
rzymali od Oleany. Bede nie rozumie, bo przecież sam Rose zlecił mu to zadanie. Oleana wchodzi mu słowo i prostuje sytuację: Rose rozkazał zatrzymać Bedego. Chłopak ze złością nazywa ją „bezużyteczną sekretarką” i nie chce uwierzyć, że prezes mógłby to zrobić. Jego tyradę przerywa sam Rose, który przyznaje, że w rzeczy samej kazał go powstrzymać. Przyznaje, że pożyczył mu Copperajah w celu odnalezienia jak największej liczby fragmentów spadających gwiazd w celu ochronienia kolejnego tysiąca lat galarskiej przyszłości, a zdemolowanie przez niego zabytku kompletnie przeczy tej idei. Prezes wyjawia mu, że Bede przypomniał mu jego samego z przeszłości i dostrzegł w nim potencjał, dlatego też wysłał go do Szkoły Trenerskiej. Chciał zapewnić mu jak najlepszą przyszłość, ale w momencie, gdy chłopak miał okazję na rozwinięcie swojego talentu, zaprzepaścił wszystko, niszcząc bezmyślnie fragment historii regionu Galar – taka postawa nie pasuje do osoby biorącej udział w Wyzwaniu Trenerskim. Rose odwołuje swoją prośbę, każe Bedemu oddać zebrane dotąd odłamki i zaleca mu powrót do Hammerlocke. Chłopak nie chce opuszczać Stow-on-Side, bo właśnie miał zamiar zmierzyć się z jego Liderem. Wtedy jeden z ochroniarzy prosi o zwrot Bandany Wyzywającego. Prezes wyjaśnia, że chłopak nie będzie jej już potrzebować, gdyż zostaje zdyskwalifikowany z Wyzwania Liderskiego.
~Konus
Japońska nazwa:
Stadion w Circhester. Melony informuje Baę o dyskwalifikacji Bedego, która jest szokiem dla wszystkich, bo wiedzą, że Rose rzadko podejmuje tak radykalne decyzje. Kobieta opuszcza budynek, a pracownicy Ligi, z którymi rozmawiała, informują Gordiego, że Sala jest już wolna i że Lider dziś będzie trenować z Samuelem ze Stadionu w Turfield i Julią ze Stadionu Hulbury. Pracownicy zająkują się na temat relacji Gordiego i Melony – chłopak bardzo stanowczo unika matki, co nieco utrudnia im pracę.
Sword, Shield i Marvin rozmawiają o minionych pojedynkach. Trener przyznaje, że myśli o Bedem, na co Marvin reaguje dość gwałtownie – uważa, że Bede nadużywał autorytetu bycia wybranym przez prezesa i zdemolował fresk, a nawet nie zawahał się bez ostrzeżenia ich zaatakować. Chłopak sądzi, że pomimo dewastacji zabytku, Bede narobił wystarczająco dużo złego, by zostać zdyskwalifikowanym. Sword nie zgadza się przyjacielem i wyjaśnia, że przecież nie kto inny jak Rose zlecił trenerowi tajną misję i nawet pożyczył mu własne Pokémony, co za tym idzie, zdjął odpowiedzialność z samego siebie. Shield przyznaje mu racje i zauważa, że po ogłoszeniu dyskwalifikacji, Bede dał się zabrać służbom bez żadnego oporu. Sword powątpiewa w motywy prezesa, który twierdził, że dał trenerowi szansę, bo widział w nim samego siebie, po czym bez wahania mu tę szansę odebrał, dodatkowo nie pamiętał nawet imienia chłopaka. Poza tym Rose sam zadecydował o tym, że Bede utracił miłość do regionu Galar i nie nadaje się już na jego obrońcę. Swój wywód kończy pytaniem, za kogo w takim razie prezes uważa Bedego. Profesor Magnolia spostrzega, że trener jest dość negatywnie nastawiony do Rose’a. Sword wyjaśnia, że nie dał mu się oczarować pięknymi słowami i ma wrażenie, że prezes pozwala sobie, na co tylko chce i pomimo zaangażowania w rozwój Dynamaxu, zbyt swobodnie mówi o miłości do Galaru. Magnolia podkreśla, że mimo wszystko Macro Cosmos jest dużym wsparciem dla regionu, więc nie można nie wierzyć w słowa Rose’a, jednakże nie podoba jej się zachowanie mężczyzny wobec Bedego i założenie, że ze względu na podobną przeszłość, będzie zachowywać tak samo jak on. Shield podziela jej pogląd i zakłada, że chłopak mógł nie wiedzieć, czego dokładnie od niego oczekiwano. Do Marvina dociera wtedy, że być może zbyt surowo ocenił trenera i zaczyna być mu go żal. Nies
podziewanie zza szafy wyłania się postać z Poké Ballem na głowie i Marvin wpada w panikę, lecz Shield szybko się opamiętuje i wysyła Kilo do ataku. Wodna Broń powala intruza i ku zaskoczeniu bohaterów, spod maski wyłania się Allister. Trenerka pyta go, czy ma bilet do kontroli, ale koledzy szybko psują jej żart. Chłopak próbuje wyjaśnić, że chciał zapytać profesor Magnolię o możliwość obejrzenia z bliska Antycznych formy Sinistea i Polteageista, ale pojawili się oni i go przestraszyli, więc w kostiumie człowieka-Poké Balla schował się w pokoju i właśnie próbował znaleźć wyjście, gdy go odkryli. Oczywiście, naturalna nieśmiałość pozwala mu tylko na wydukanie: „Po… pokaż… an… an… antyki…”, co Shield mylnie interpretuje jako pokaz antyków i pyta profesor Magnolię, czy zna jakieś miejsce w pobliżu. Kobieta wyjaśnia, że aktualnie znajdują się w Glimwood Tangle i nie będzie niczego po drodze aż do samej Ballonelei. Allister w końcu ma okazję przyjrzeć się Antycznym Pokémonom i Marvin zauważa jego wiedzę na temat Duchów. Jest ciekawy, kiedy właściwie Magnolia je złapała. Kobieta tłumaczy, że podczas szalonej przejażdżki z Opal pogubiła koła na wybojach i kiedy automatyczny kierowca zabrał je z powrotem w drogę, znalazła tę dwójkę w zlewie samochodu. Po wszystkim stworki zaparzyły im herbaty na uspokojenie. Sinistea i Polteageist były sparaliżowane, więc zakłada, że uciekły z walki z dzikim Pokémonem. Niespodziewanie samochód gwałtowanie hamuje. Profesor Magnolia zauważa, że zatrzymali się w tym samym miejscu, w którym doszło do wypadku. Shield zauważa, że mapa autopilota nie została od tamtej pory zaktualizowana, dlatego zatrzymali się w tym samym miejscu. Wtem Allister wraz z Gengarem wybiega w las. Shield od razu rusza w ślad za nim.
Lider dochodzi do wniosku, że jeśli jest to miejsce, w którym Magnolia znalazła swoje Pokémony, być i jemu uda się znaleźć własny zastawę Antycznych Sinistea i Polteageista. Nagle słyszy szelest i z krzaków wyskakuje Dreepy, który ląduje na jego głowie. Chłopak zauważa, że Pokémon jest ranny i postanawia go uleczyć. Chwilę później zjawia się Shield i pyta, czy udało mu się znaleźć jakieś antyki. Wtedy zaczyna słyszeć odgłos, który brzmi jak jej zaginiony Toxtricity. Dźwięk ten, wydobywający się z elektrycznego organu umieszczonego na klatce piersi
owej, przypomina bas. Dziewczyna wyciąga Rotom Phone i informuje Sworda, że chyba znalazła Terę i mogą dalej jechać bez niej. Przeszkodą okazuje się otaczająca ich ciemność, które nagle zostaje rozświetlona przez ogromny grzyb poruszony przez Allistera. Niespodziewania z lasu wybiega Tera, po czym omija Shield i zaczyna gonić Dreepy’ego. Wtedy trenerka przypomina sobie o głupim przyzwyczajeniu Toxtricity – gdy mierzy się ze słabym przeciwnikiem, który okazuje się silniejszy, niż przypuszczał, strasznie się wścieka. Allister jest zdziwiony, że jest to Pokémon Shield i nie posłucha jej rozkazu. Dziewczyna wyjaśnia, że Tera oszalał z wściekłości i jego własny trujący pot go rani, co doprowadza go do jeszcze większej złości i przestaje reagować na jej polecenia. Lider dochodzi do wniosku, że Toxtricity uspokoi się po zakończeniu walki, lecz Dreepy jest tak słaby, że nawet dziecko by go pokonało. Fakt ten zastanawia Shield, bo pomimo typu Smok / Duch, który osłabia Elektryczne ataki, Tera nadal go nie pokonał. Allisterowi wpada do głowy pewna myśl, lecz nie udaje mu się jej dokończyć, bo zjawia się Drakloak, Pokémon Opiekun, który rzuca się na Toxtricity. Zgodnie z Rotom Phonem, Drakloak porusza się z prędkością 200 km/h i opiekuje się Dreepy, dopóki ten nie ewoluuje. Trenerzy zastanawiają się, jak zmierzyć się z taką prędkością. Lider proponuje poczekać, aż Pokémon się zmęczy, jednak Shield nie chce bezczynnie patrzeć, jak jej podopieczny pada nieprzytomny. Nagle znów zaczyna się robić ciemno i Allister wyjaśnia dziewczynie, że grzybki przestają co jakiś czas świecić i trzeba nimi ponownie potrząsnąć. Chłopak właśnie ma zamiar to zrobić, lecz zostaje powstrzymany przez trenerkę, która twierdzi, że ciemności działa na korzyść Tery. Początkowo Allister nie mógł zrozumieć, na czym polegała przewaga Toxtricity, lecz okazuje się, że główną rolę odegrał tu świecący irokez Pokémona, który przestraszył Dreepy’ego, ale w tym samym czasie sprowokował Drakloka. Gdy przeciwnik przypuścił szarżę, Tera miał już gotowy kontratak Prychnięciem, które znokautowało Pokémona. Shield jest szczęśliwa i spostrzega, że Toxtricity zastosował strategię, której nauczyła go, gdy był jeszcze Toxelem. Dziewczyna przypuszcza, że Pokémon celowo udawał, że jej nie rozpoznał, by popisać się walką, jednak Allister domyśla się, że chodziło jej głos, który przywrócił mu zdrowy rozsądek. 
Jak zwykle, jego przemyślenia zostają w głowie, bo nie ma odwagi wypowiedzieć ich na głos. Shield dziękuje mu za pomoc i następnie za skomplementowanie jej głosu. Chłopak z przerażeniem stwierdza, że trenerka czyta w jego myślach, jednak okazuje się, ona po prostu trafnie odczytuje jego zachowanie i ekspresję. Allister przypomina sobie o Drakloaku i postanawia go złapać. Shield nagle uświadamia sobie, że skoro Lider jest tutaj, walki trenerskie musiały zostać wstrzymane, jednak okazuje się, że druga Liderka, Bea, której nie było wczoraj, musiała wziąć wolne od walk. Allister jest zszokowany, ile dziewczyna zdołała z niego wyczytać i boi się, że zachowuje się jak pantomimik, lecz Shield wyjaśnia, że dowiedziała się tego ze strony internetowej o walkach pucharowych. W myślach Allister tłumaczy, że zazwyczaj Wyzywający ma prawo wybrać Lidera, z którym chce się zmierzyć, ale zdarzają się sytuacje, w których tego wyboru nie ma i przeprasza ją za to. W odpowiedzi na jego myśli trenerka oznajmia, że nie musi jej przepraszać, bo i tak miała zamiar z nim walczyć, a następnie chwyta chłopaka za rękę, by poszukać pokazu antyków.
Sword dociera do Stadionu w Ballonlea. Opal rozpoznaje go i wyznaje, że nie mogła się doczekać, aż chłopak się zjawi. Przed wejściem na boisko kobieta zatrzymuje trenera i wyjaśnia, że najpierw musi odgadnąć, ile ma lat.
~Konus
Japońska nazwa:
Opal z zapałem próbuje zmusić Sworda, by zgadł, ile ma lat – 16 czy 88. Skonsternowany chłopak odpowiada, że 88, a kobieta oznajmia, że odpowiedź pozna dopiero po walce z trenerem, który zjawił się tutaj przed nim. Sword wraca do Marvina i wyjaśnia, że mają teraz chwilę wolnego, więc mogą razem potrenować. Wtedy zjawia się Hop, który okazuje się być trenerem przybyłym przed Swordem. Natychmiast pyta kolegę o zagadkę i jego odpowiedź. Okazuje się, że Hop odpowiedział 16, mając na uwadze, że pytanie jest za proste i może tkwić w nim jakiś haczyk, a Sword przyznaje mu rację. Chwilę później chłopak opuszcza trenerów, obiecując, że niedługo pozna odpowiedź.
Rozpoczyna się pojedynek między Hopem a Opal. Pierwszym Pokémonem chłopaka jest Pincurchin. Niespodziewanie Opal wraca do zagadki zadanej przed wejściem na arenę i z radością ogłasza, że 16 to prawidłowa odpowiedź. Spikerka wyjaśnia, że za każdym razem, gdy wyzywający poprawnie odpowie na pytanie liderki, jego Pokémon zyskuje dodatkowe punkty do statystyk ataku i specjalnego ataku. Marvin nie może uwierzyć, że Opal ma 16 lat, ale szybko też zdaje sobie sprawę, że zła odpowiedź musi mieć działanie odwrotne, czyli obniżające statystyki. Czym prędzej rusza poinformować o tym Sworda, jednak chłopak jest teraz skupiony na czymś zupełnie innym – Namida, Sobble Marvina, właśnie ewoluuje w Drizzle. Sword nie wydaje się tym mocno zdziwiony, w końcu jego Stikkun i Scorbunny Shield, które również uczestniczyły w treningach, już przeszły ewolucję. Trener informuje kolegę, że Drizlle potrafi wytwarzać balony z wodą, którymi następnie miota, i uważa, że będzie to świetny element dalszych treningów, jednak pierwsza próba wykorzystania wodnych kul kończy się tak, że wszystkie opadają na ziemię. Sword przyznaje, że nie do końca tego się spodziewał. Wtedy wspomina o Alcremie, która towarzyszyła Opal, gdyż wydała mu się nietypowa. Zupełnie jak Pokémony
pozostałych liderów, emanowała tak samo imponującą energią. Marvin szybko domyśla się, że przyjaciel spodziewa się Dynamaxu lub Gigantamaxu, który najprawdopodobniej jest asem w rękawie Opal. Zgigantamaksowana Alcremie potrafi wystrzeliwać kremowe rakiety, dlatego Sword pomyślał, że balony wodne Namidy mogą je zastąpić podczas ćwiczeń. Marvin spostrzega, że nie są one podobne do wiązki rakietowej, i kiedy dotyka jednego z balonów, ten wybucha z ogromną siłą i zalewa wszystko wodą. Sword niespodziewanie wpada na pomysł, jak można wykorzystać wybuchowość baniek i prosi Namidę, by użył ich jeszcze raz. Niedługo później dołącza do nich kobieta informująca o nadchodzącej walce Sworda, gdyż wyzwanie Hopa już się zakończyło.
Trenerzy zjawiają się w holu i Sword rusza w stronę pola walki. Spikerka oznajmia, że ekscytacja zwycięstwem Hopa nadal wisi w powietrzu, a już niedługo zacznie się kolejna walka. Opal przypomina Swordowi zagadkę zadaną przed wejściem i upewnia się, że jego odpowiedź brzmiała 88. Chłopak jest przekonany, że się nie pomylił i Opal przyznaje mu rację, bo naprawdę ma 88 lat, ale w kontekście pytania odpowiedź była zła. Potwierdzają się obawy Marvina i atak oraz specjalny atak Sirfetch’da zostają obniżone. Pierwszym Pokémonem Opal okazuje się galarski Weezing, typ Trująco-Baśniowy. Z tego powodu Sword decyduje się użyć Stalowego Skrzydła, jednak Weezingowi udaje się przetrzymać cios. Pokémon kontratakuje Bombą Szlamu, na co Ransun odpowiada kolejnym Stalowym Skrzydłem. Gdy przeciwnik zostaje znokautowany, Opal zauważa, że pomimo swojej przewagi typu, ma szczęście, że nie został otruty. Dodatkowo Sword nie może wykorzystać swojego pełnego potencjału ze względu na obniżone statystyki. Następnym Pokémonem liderki okazuje się być Togekiss. Sword wymienia Sirfetch’da na Tekkotsuna i Marvin domyśla się, że przyjaciel chce go zachować na finałową rundę z Alcremie. Togekiss szarżuje na przeciwnika przy pomocy Podwójnego Ostrza, na które Tekkotsun odpowiada Zrzutem Kamieni. Ruch nokautuje drugiego podopiecznego Opal, co oznacza, że pokonanie kolejnego 
Pokémona zagwarantuje mu udział w kolejnych wyzwaniach Ligi. Liderka zauważa, że Sword ma sporo szczęścia, że udało mu się dojść tak daleko, unikając otrucia. Podkreśla, że jej rola nie polega tylko na walkach z trenerami, lecz kobieta testuje również serca swoich przeciwników. Opal znowu przywołuje swoją zagadkę, w której dobra odpowiedź oznacza karę, a zła nagrodę, i pyta, czy nawet w obliczu takich absurdów trener nadal pragnie zwycięstwa. Kobieta uświadamia go, że zwycięstwo i sława wiążą się z brakiem zaufania, zazdrością, zawiścią, podatnością na oszustwa, i jeśli nie będzie potrafił sobie z nimi poradzić, przyjąć ich lub odrzucić, nigdy nie będzie w stanie osiągnąć szczytu. Następnie każe Swordowi pokazać, że jest osobą, która potrafi to zrobić, po czym gigantamaksuje swoją Alcremie. Opal jest ciekawa, czy trener jest w stanie przyjąć na siebie salwę 100 000 kalorycznych rakiet. Okazuje się, że trening z Namidą przynosi efekty – Ransun jest w stanie biegać i omijać rakiety, tak samo jak robił to z wodnymi balonami. Liderka gasi jego zapał, używając większych pocisków lecących w dół, które tym razem trafiają w cel. Kobieta stwierdza, że nawet szybkość nie pomoże mu przy tak dużej liczbie pocisków spadających jednocześnie. Wtedy Sword decyduje się użyć Dynamaxu. Opal cieszy się,
gdyż właśnie takiego pożegnalnego pojedynku oczekiwała. Trener zdaje się nie rozumieć, co liderka ma na myśli, lecz wtedy kobieta przywołuje do siebie Rotom Drona, za pośrednictwem którego ogłasza zebranym, że rozważa odejście na emeryturę po zakończeniu tego pojedynku, gdyż chce zacząć żyć jak normalna dziewczyna. Informacja ta wzbudza ogromne poruszenie, bo nie wiadomo nic na temat następcy Opal.
Hammerlocke. Bede zostaje poinformowany, że analiza jego wyzwania została zakończona. Oleana kazała przekazać trenerowi, że teraz może robić, co chce. Chłopak otrzymuje również list, który skierowała do niego Opal, jednak po prostu go zgniata i chowa do plecaka. Niespodziewanie dochodzi do serii wstrząsów zakończonych dziwnym hałasem. Trenerowi wydaje się, że źródło dźwięku znajduje się w elektrowni.
~Konus
Japońska nazwa:
Dźwięk eksplozji dochodzący z elektrowni dociera także do uszu Soni. Zaaferowana biegnie na miejsce, by sprawdzić, co się dzieje i w tłumie ludzi wpada na Bedego. Chłopak rozpoznaje w niej dziewczynę, która często towarzyszyła Swordowi. Sonia przedstawia się i wyjaśnia, że bada galarskie legendy, jednak Bede wprost przyznaje, że go to nie obchodzi – bardziej interesuje go całe to zamieszanie. Okazuje się, że do środka wszedł już Rose i zabronił Leonwi kogokolwiek wpuszczać. Pracownicy miejsca są zaniepokojeni z powodu alarmów, które nie zareagowały, a sam prezes nie kontaktował się z nimi w sprawie nagłego wypadku, więc być może mogło mu się coś stać, a oni nie otrzymali żadnych instrukcji dotyczących takiej sytuacji. Bede jest wzburzony informacją, że Rose znajduje się w środku i swoją reakcją zwraca na siebie uwagę Leona. Mężczyzna odwraca się w ich stronę i spostrzega Sonię. Okazuje się, że tych dwoje miało już okazję się poznać. Leon chce z nią porozmawiać, jednak dziewczyna zaczyna uciekać. Niespodziewanie dołącza do nich Raihan i oznajmia, że Hammerlocke to jego teren i to on zajmie się opanowaniem sytuacji. Leonowi poleca użyć swoich wpływów i ewakuować mieszkańców oraz gapiów. Soni również poleca się oddalić ze względu na jej powiązania z Leonem i niepotrzebną uwagę, którą mogą na siebie ściągnąć, występując razem publicznie. Dziewczyna dziękuje i jednocześnie upewnia się, że będą musieli w końcu wrócić do tego tematu. Raihan sugeruje, żeby poprosiła o wsparcie Nessę, bo do Leona jest trudno dotrzeć słowami. Tymczasem Bede próbuje siłą dostać się do środka, jednak mistrz powstrzymuje chłopaka i uświadamia go, że jeśli Rose’owi nic się nie stało, zachowanie trenera może tylko pogorszyć opinię prezesa o nim. Wtedy Sonia zwraca się do niego z pytaniem o Spadające Gwiazdy, które zbierał dla Rose’a i czy zna powód, dla którego były mu one potrzebne. Bede w dość nieprzyjemny sposób sugeruje, że nie wie. Nagle Raihan pyta trenera, czy może nie chce iść z nim do elektrowni, bo i tak raczej nie będzie w stanie pomóc przy ewakuacji, ale jego propozycja wzbudza wątpliwości Leona. Mężczyzna zastanawia się, czy nie zaszkodzi to trenerskiej sytuacji Bedego, a Raihan zauważa, że Puchar Wyzwań nie jest jedyną możliwością, by dany trener mógł zabłysnąć. Dyskusja doprowadza młodego trenera do szału i każe mężczyznom się wreszcie zamknąć i zostawić go w spokoju, po czym prędko odchodzi. Zdezorientowani Sonia, Raihan i Leon postanawiają zająć się organizacją ewakuacji.
Raihan postanawia dostać się do budynku przez wieżę obserwacyjną, wspominając przy okazji, że nie ma miejsca w tym mieście, do którego nie byłby w stanie włamać się regionalny urwis. Przy pomocy Goodry i Flygona wchodzi do środka, zauważając, że pomimo wzmocnienia ochrony, wieża sama w sobie niewiele się zmieniła. Niespodziewanie zostaje zaatakowany przez Tsareenę i Froslass, które ogłuszają Flygona. Wtedy trener spostrzega Rose’a i Oleanę. Prezes wita się z mężczyzną i wyjaśnia, że zabronił wchodzenia do środka, bo wiedział, że nie każdy jest takim narwańcem jak Raihan i jego teorię potwierdza brak Leona. Trener wyjaśnia, że to on powstrzymał go przed wejściem, a Rose stwierdza, że i tak nie mógłby tego zrobić ze względu na swoją pozycję mistrza – jego zachowanie mogłoby stanowić nieodpowiedni wzór do naśladowania. Raihan pyta, co w takim razie się stało i prezes z głupią miną odpowiada, że po prostu eksperyment mu nie wyszedł. Trener nie może uwierzyć, że Rose mówi poważnie, ale skoro elektryczność nie zanikła i nikomu nic się nie stało, to nie ma się czym martwić. Trener jest ciekaw, o jakim eksperymencie mowa i, za zgodą Oleany, Rose postanawia opowiedzieć o nim Raihanowi. Prezes upewnia się, że trener wie, na czym polega proces powstawania elektryczności w tej elektrowni. Problem stanowi fakt, że pobierane z otoczenia cząsteczki przekształcane w energię nie są wieczne i kiedyś wreszcie się skończą, więc w najlepszym wypadku dojdzie do całkowitego odłączenia się sieci elektrycznej, a w najgorszym do upadku całej cywilizacji. Rose przewiduje, że nastąpi to za tysiąc lat od teraz. Raihan reaguje dość spokojnie, bo za tysiąc lat i tak już go nie będzie na świecie. Prezes pyta go, co w takim razie stanie się z Pokémonami i wspomina o jednym, który budzi się na siedem dni raz na tysiąc lat. Mężczyzna przyznaje, że przebudzenie tej istoty będzie stanowić ogromne zagrożenie i zapewne ktoś byłby w stanie rozwiązać ten problem, kiedy się pojawi, ale Rose nie potrafi siedzieć z założonymi rękoma, wiedząc o nadchodzącym niebezpieczeństwie. Trener pyta, czy to w tym celu prezes zlecił Bedemu zbieranie Spadających Gwiazd, a mężczyzna odpowiada, że Raihan zasłużenie pełni funkcję lidera ze względu na swoją przenikliwość. Rose wyjaśnia, że próbuje znaleźć sposób na generowanie energii bez używania cząsteczek Galaru i w tym celu wykorzystuje Spadające Gwiazdy. Eksperyment okazuje się jednak nieudany i prezes prosi, by Raihan zachował to dla siebie, bo nie chce tym nikogo niepotrzebnie martwić. Lider trochę nie rozumie istoty problemu, w końcu nie chodzi o uderzenie meteorytu w ciągu dziesięciu dni, a o najbliższe tysiąclecie. Dodatkowo ukrywanie go może wzbudzić nieufność ludzi i być może ktoś z nich mógłby podsunąć jakiś pomysł na alternatywny sposób produkcji energii. Rose dziękuje Raihanowi i prosi Oleanę o wpisanie w grafik przemówienia wyjaśniającego ludziom zaistniałą sytuację, a lider opuszcza budynek. Po jego odejściu Rose zauważa, że prawdopodobnie Raihan im nie uwierzył, a Oleana przyznaje mu rację.
Lider zastanawia się nad słowami Rose’a i, zgodnie obawami prezesa, nie do końca mu wierzy. Raihan martwi, że zmiażdżenie tylu Spadających Gwiazd w jednej misce przypominało raczej ofiarę.
Publiczność Ballonlea nadal jest w szoku po deklaracji Opal, że chce odejść na emeryturę. Spikerka oznajmia, że są domysły na temat jej następcy, ale ponownie przenosi uwagę na toczący się właśnie pojedynek między gigantamaksową Alcremie i dynamaksowym Sirfetch’dem. Pomimo otrzymanych obrażeń, Ransun nadal ma szansę wygrać pojedynek i używa Max Stalowych Kolców, które są superefektywne wobec przeciwnika, ale ze względu na obniżone statystyki nie robią na Alcremie wrażenia. Pokémon ponownie używa G-Max Finale i tym razem Sirfetch’d nie jest w stanie zablokować wszystkich pocisków. Dodatkowym efektem ruchu jest odzyskanie sił przez Alcremie i na tej podstawie Sword wysnuwa wniosek, że wyjściowym atakiem musiał być Buziak Niemocy. Chłopak jest pewny, że jeśli tej walki nie ud
a się zakończyć jednym ruchem, to nie mają szans na wygraną. Następnie każe Sirfetch’dowi użyć Max Pięści, by odzyskać trochę energii. Marvin zauważa, że jeśli uda im się przetrzymać jeszcze jeden atak, Alcremie będzie musiała wrócić do swojej podstawowej formy i otrzyma silniejsze obrażenia od Max Stalowych Kolców, co pozwoli Swordowi wygrać, ale wszystko zależy od kolejnej salwy kremowych pocisków. Marvin jest zmartwiony, że jego trening z bąbelkami nie był zbyt przydatny, gdyż pociski Namidy były nieruchome i było łatwiej ich unikać. Wtedy przychodzi mu do głowy pomysł, że Sword mógłby zadziałać na odwrót. Kolega zdaje się czytać w jego myślach i po tym, jak Opal go pospiesza i ponownie używa G-Max Finale, każe Sirfetch’dowi pokazać, czego się nauczył. Pokémon używając swojej tarczy i lancy przecina lecące na niego pociski Alcremie, bo po drugim ataku zapamiętał ich trajektorie lotu i wiedział, na których powinien się skupić. Opal jest pod wrażeniem strategii Sworda, Alcremie zaś wraca do swojej normalnej formy. Trener wykorzystuje Max Stalowe Kolce i nokautuje ostatniego Pokémona liderki. Opal zdaje sobie sprawę, że oddała tę walkę w momencie zakończenia Gigantamaxu, ale mimo to jest zniesmaczona, bo nie cierpi przegrywać jednym ciosem. Pyta też Sworda, czy jego Sirfetch’d nie trzyma jakiegoś przedmiotu i okazuje się, że posiadał on Czarny Pas, który podwyższał jego atak. Po chwili namysłu liderka uznaje, że Sword i tak przegrał. Na koniec dodaje, że to tylko jej opinia, bo wyzywanie stadionu udało mu się przejść, a następnie kobieta oddala się. Marvin dołącza do kolegi i pyta, skąd wziął Czarny Pas i okazuje się, że dostał go od Soni, gdy szukali skarbu w Turfield. Chwilę później zjawia się profesor Magnolia i gratuluje chłopakowi zwycięstwa, ale jednocześnie informuje go incydencie w elektrowni i jeszcze jednej anomalii, czyli dynamaksowym Dracovishu w tunelu przy Trasie nr 9.
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
Japońska nazwa:
